Het is pas de vierde keer dat ik terugkom, dus we zitten nog in de marges van het gemiddelde. Sinds ik mijn Peugeootje aan een portugese man verkocht, die tot vier keer toe terug moest naar het kadaster omdat ze hem maar niet in éne keer vertelden wat hij allemaal voor papieren moest meenemen, weet ik dat het uitzonderlijk is als je ergens iets in één keer kunt regelen.
Ik dacht dat het aan mij lag, dat ik altijd en overal weer terug moest voor dit of dat. Stomme buitenlander, dacht ik.
Maar nee hoor, daar gaan we weer: portugese bureaucratie, ook bij de MEO-winkel
Wat is MEO in vredesnaam, zul je je afvragen? Meeuw – zo spreek je het uit – is de portugese variant van de KPN. Telefoonprovider, glasvezelkabelexploiteur, televisieschotelleveraar. Wij zijn sinds jaar en dag bij de meo (ik ga het nu even met kleine lettertjes schrijven, hoor, het wordt zo opdringerig anders) want er was nooit een andere keuze.
Wij waren nooit echt geinteresseerd in de rest van het pakket, wat je verplicht moet afnemen, want het ging en gaat ons slechts om het internet. Televisie hebben we allang geregeld met losse antennes voor de 4 portugese publieke kanalen, die voor de meeste portugese gasten prima voldoen.
Anderstalige gasten kijken eigenlijk geen tv tijdens hun vakantie.
Meeuw dus. En er zat een leuk klein winkeltje in Soure. Helemaal alleen voor de meeuw, en de andere aanbieder (Vodafone) had aan de andere kant van de straat een leuk klein winkeltje. In beiden kon je terecht voor het opladen van je telefoon, of dingen waar je mee zat.
Ik schrijf in de verleden tijd, want beide zijn er niet meer.
Zal wel weer te duur zijn; service is niet rendabel. Ik mag nu naar Figueira da Foz, toch dubbel zo ver. Maar goed, daar moet dan maar, want ik wou toch heus eindelijk graag ’s het nummer veranderen. Maanden geleden ben ik mijn mobiele telefoon verloren, en dat nummer zat in het pakket internet, telefoon, televisie, mobiele.
Eerst maar ’s bellen naar de klantenservice. Die van meeuw is niet zo slecht. Ze hebben een pittig melodietje tijdens het wachten, en het wachten duurt gelukkig niet zo lang. De mevrouw legt me uit dat ik een “segunda via” kan krijgen – een tweede versie van je simkaart. Die optie valt af, want dat wist ik niet, en ik heb al een nieuwe, en iedereen verwittigd.
Goed. Dus dan moet ik formulieren gaan invullen, en daarmee naar de MEO-winkel
Ze legt me uit waar ik die formulieren op hun site kan vinden, waarna wij hartelijk afscheid nemen.
Nogmaals: de klantenservice van meeuw is niet zo rot. Natuurlijk altijd afhankelijk van je eigen ergernisniveau en het humeur van degene die je helpt. Over ergernisniveau gesproken: dat ging met sprongen omhoog toen ik eenmaal met die ingevulde formulieren in de winkel in Figueira zat.
De baardige jongeman vroeg nog net niet: “Wat mot je?” maar het was een goeie tweede, zeg maar. Vervolgens probeerde hij het door te vragen: “Wie heeft de senhora deze formulieren gegeven?” maar aangezien dat een gecertificeerde collega van hem was, kon hij me daarmee niet afschepen.
Toen moest ik volgens hem een cartão de cidadão (*) hebben – anders zou het systeem het niet accepteren
Pech, jong, da’s jouw probleem, dacht ik en legde uit: “Als buitenlander kan ik geen cartão de cidadão hebben.” “Jawel” “Nee” zeg ik met geringe stemverheffing en in blokletters, “dat kan niet, omdat daar ook je ID in zit.” Hij moet even met zijn collega met de tien verschillend gekleurde acrylnagels gaan praten. Ze tikt frequent met de lichtgroene op het papier, en blijkbaar helpt dat.
Hij begint in elk geval ook flink te tikken, en op hetzelfde ritme met z’n linkerbeen heen en weer te wippen. Dan komt er weer een hobbel langs, blijkbaar, want hij staat abrupt op, onderbreekt al mijn filosofische gedachten over of het leven van de meeste mensen nu eigenlijk alleen nog maar over acrylnagels en werkende mobieltjes gaat, en vraagt een andere collega iets.
Iets merkwaardigs, als ik het zo van mijn afstandje bekijk, want ze kijkt hem scheef aan, en deinst een klein beetje achteruit. Heel klein beetje maar, maar ja, ik zit daar maar wat te wachten, dus ik ben in een opmerkzame, beschouwende toestand terecht gekomen.
Wat moet je anders doen tijdens een half uur wachten?
Misschien heeft die goeie jongen een slechte adem – niet zo heel ongebruikelijk hiero – daar wil je liever niet te dichtbij in de buurt zijn, nietwaar? Maar misschien ook is mijn verzoek zó ongebruikelijk, en uniek, dat ze van verbazing bijna achterover valt. Wie raakt er nu zijn telefoon kwijt?? En wie weet dan niet dat je een segunda via kunt aanvragen???
Oo, die domme buitenlanders toch! Maar goed, hij komt terug, we gaan voor goud blijkbaar.
De hele sessie eindigt met een copietje van het bewijs van aanvraag, en een knipoog.
Aggossie, dat maakt alles goed.
(*) O Cartão de Cidadão verzamelt de burger-, fiscale-, gezondheidsdienst- en sociale zekerheidsidentificatienummers en vervangt de kiezerskaart. Om te stemmen hoef je alleen maar je kaart te tonen. Het is een fysiek identificatiedocument, maar je kunt je er ook digitaal mee identificeren. Met de elektronische functionaliteiten van de kaart kun je je authenticeren in publieke en private portalen, online diensten verrichten en documenten digitaal ondertekenen. Om gebruik te kunnen maken van de elektronische functies heb je een kaartlezer en pincodes nodig.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.