“Wat? Gaan jullie morgen al weg?” Ik ben even in de war, verbaasd, want: “Ik dacht overmorgen pas … “ en dan vrolijk: “Misschien gingen jullie nog wel terug verhuizen naar appartementje Two, dacht ik … dat is nog 3 dagen vrij …“
Opi lacht. “Ja, dat was leuk geweest. Dan waren we geëindigd waar we begonnen waren.”
Opi is een lieve oma. Dat blijkt wel uit haar naam. Ik denk niet dat niet-lieve oma’s “Opi” genoemd worden. Haar twee kleinzoons zijn duidelijk heel dol op haar.
Moeder A. was laat met reserveren. Ik had nog een week in appartement Two en een paar gaatjes in vakantiehuisjes
Na zoveel jaar mailtjes en gasten ontvangen, krijg je een beetje gevoel voor hoe de mens achter de mail is. Hier krijg ik een prettig gevoel bij, vrolijk en los. Zeker als er nog een mailtje met maar één zinnetje achteraan komt: “k Heb me net suf gelachen om het blogje met je beschrijving van je doelgroep!”
Dat vind ik natuurlijk heel fijn om te lezen, dus ik stuurde p.o. een mailtje terug met die boodschap. En dat ik het geweldig op prijs stel dat ze dat stuurt – tenslotte heb je geen idéé wie je blog nou eigenlijk leest.
Later, tijdens verhuizing nummer 3, toen ze even geen eigen keuken hadden, maar onze keuken mochten gebruiken, kwam ze er nog eens op terug en zei: “Die van die zeikerds die de draden in de lakens tellen … hilarisch! Dus toen had ik zoiets: dáár gaan we naartoe! En fijn natuurlijk dat het niet zo ver van Coimbra is, waar mijn broer woont.”
Vier keer verhuizen in twee weken is best veel, maar als je zo flexibel bent, gaat dat prima, en is het elke keer weer een avontuur
“We willen graag hier blijven, dus hop, we pakken de hele boel weer in”, zegt Annemiek opgewekt, en ik ben er helemaal blij mee. Heel fijn als leuke gasten willen blijven, daar heb ik geen enkel bezwaar tegen.
En leuk is het! Onze hond is helemaal idolaat. Donkeydog ligt gezellig op hun terrasje, en verhuisde steeds mee. Het was duidelijk wie de favoriet was – daar lag ze het vaakst voor de deur.
Ze kreeg zelfs een speciale pil tegen teken en vlooien. Nu heeft ze geloof ik niet veel last van de laatste, maar van teken des te meer.
Annemiek had ze speciaal meegenomen voor zwerfhonden, als ze die zou tegenkomen. Dat valt gelukkig de laatste jaren wel mee, portugezen leren er ook steeds bij, en gaan ietsje beter met dieren om. Een Partij voor de Dieren zou in dit land niet mogelijk zijn, hoor, iedereen zou omvallen van het lachen!
Donkeydog ging direct aan de pil
‘k Heb nog een doosje gekregen voor in oktober. Nou, die gaat er zeker ook in, want ik heb niet één teek meer gezien. Je kunt ‘r gewoon kroelen en knuffelen zonder dat die vieze beesten in de weg zitten. Heel prettig!
Dat heeft iedereen dan ook volop gedaan. Die hond is helemaal suf geknuffeld. Gelukkig zijn er weer andere knuffelaars aangekomen, anders zou ze cold turkey moeten afkicken.
Tijd voor de laatste verhuizing: terug naar huis. Met achterlating van een boel goeie herinneringen, en een pil voor oktober ….