Je hebt niet alleen twee vrijwilligers in huis, je krijgt er het halve nederlandse koningshuis, een belgische kakmadam, een kloon van Arnold Schwarzenegger en een gilnicht bij. Niet zo gek, want Ylva doet een theateropleiding in Gent, en Roos is een goedgehumeurd, in alles geinteresseerd slim meissie.
Binnen een dag zijn de koninginnen niet alleen bezig met het nieuwe mozaiek project, maar wordt er ondertussen flink gekeet, geplaagd, gezongen en grappen gemaakt
“Laat haar, laat haar! Laat haar maar glijdin” roept Roos in een imitatie van de imitatie van Lucky TV van Máxima, koningin der Nederlanden. Ze pratin alleen nog maar zo met elkaar, alle letters wordin zorgvuldig uitgesprokin, op de typische manier van de populaire Máxima. “O, wat een mooi vaas!” zegt de een dan, “hoeveel moet je daarvoor hebbin?”
Ze komen al jaren, deze vrijwillige gasten, en blijven dat maar doen
En ze komen niet alleen maar keten en grappen maken! Wat er gebeurt, en waar ik bijna van achterover viel: “Kan ik nog iets voor je doen, L?”
Dat gebeurt niet elke dag! Dat vraagt niet iedereen! Ja, soms als formaliteit, waarna ze dan verder een beetje heel geïnteresseerd naar precies de andere kant in het luchtledige staan te kijken als je dan langs komt sjouwen met een zware kast (waar gebeurd verhaal), maar dit is echt gemeend. En als je iets hebt (heb ik niet altijd), dan doen ze het nog ook. Met een lach.
“Willen jullie een foto van Henk zien?” vraagt Ylva
“Ja, natuurlijk! Een nieuwe liefde?” Ylva slaat dwepend haar ogen ten hemel en antwoordt: “Ooooo, hij is zoooo lieieieief!” Ze pakt haar telefoon en laat Henk zien.
Henk de Hamster. “Wie neemt er nou een hamster?” vraagt Roos, “wat is dáár nou leuk aan?” en Máxima-Ylva roept verontwaardigd: “Hee, Calimero, wil jij evin kalm blijvin? Henk is mijn schat, mijn allès, mijn lieveling, daar mag jij niets van zeggin!”
Ze maken grapjes over mij als slavendrijver
Mijn troost is – zolang mensen er grapjes over maken, valt het wel mee. En die meiden komen vrijwillig – de naam zegt het al – dus het zal inderdaad wel meevallen.
“Zij mag het zeggin” zegt Roos zorgvuldig alle lettertjes articulerend, “zij is de baas, dus zij mag het zeggin. Maar wij vindin mooie roze daar erg mooi.”
We zijn met een nieuw mozaiekproject begonnen
Een tamelijk ambitieus project: de hele gevel van het badhuis aan de dorpsplein-kant. Het hoekje naast het cafeetje is nu af (met dank aan Astrid, Andrea, Viola) die veel, heel veel stukjes geplakt hebben.
Nu is de rest aan de beurt. Boven de keuken en de ingang naar de grote zaal. We staan een beetje in de weg, maar de aanwezige gasten roepen om het hardst dat ze het niet erg vinden en er wel omheen lopen. Nog 2 dagen. Dan kan de steiger weg.
Net op tijd voor augustus begint, dé vakantiemaand van Europa
Voor Ylva is het geen vakantie meer. Zij moet aan de bak. Geld verdienen om de rest van het (studie)jaar te kunnen betalen. En in je vakantie komen helpen met knippin en plakkin!
Als dat geen passie is …