Pas als ik haar naar het stationnetje breng voor haar terugreis, komen we erachter dat Joyce hier was omdat een vriendin van haar buurvrouw mij kent, en zei dat ze hier goed terecht zou komen.

Als vrouw alleen op vakantie zoek je naar een vertrouwd adres

“Hoe gaat het met de caravan van Jan?” vraagt Joyce ineens, als we in de auto op het gemakkie naar treinstationnetje Bifurcação de Lares rijden, om haar daar af te zetten bij het boemeltje naar Coimbra. “Hè?” vraag ik verbaasd terug, “Hoe weet jij nou van de caravan van Jan?”

“Dat vroeg mijn buurvrouw, of ik dat wou vragen. Een vriendin van haar kent jou, en zo kom ik hier terecht” lacht Joyce.

Nou jááá! Weer een bewijs van dat de wereld klein is, en Rotterdam een groot dorp.

“Anders had ik dit nooit gevonden!” vertelt Joyce gedurende de twee weken dat ze bij ons is, “ik ging eigenlijk altijd met mijn vriend, of met m’n dochter naar een hotel, en naar een stad. Ik ben nog nooit in m’n eentje op vakantie geweest. En ik vond het niks om in een hotel te gaan zitten – zo anoniem, en vast wel eenzaam. En ik zie me al door Lissabon of Porto banjeren, in m’n eentje.”

Het is een openbaring voor haar, deze vakantie alleen

’s Avonds wel even pittig, want dan is er niemand om mee te praten, maar verder is het van de éne verbazing in de andere. “Een hagedisje op m’n terras! En een kikkertje achter de stortbak !” roept ze enthousiast, “en op die wandeling die je me aanprees, allemaal vlinders, en een boel bloemen, wat is de natuur toch mooi! Ik heb m’n dochter al een paar keer gebeld … die zegt: ma, je kunt wel natuurkunde gaan studeren, zo enthousiast ben je!”

Wij moeten een beetje om al dat enthousiasme grinniken, R. en ik. (Ben ik nou zo blasé? Nee, eigenlijk niet, ik kan die hagedisjes, vuurvliegjes, kikkertjes, vlinders en bloemen ook nog steeds erg waarderen, alleen is het wel veel normaler geworden.)

R.Z. uit A. is de andere “vrouw-alleen-op-vakantie”

Inmiddels is dit haar tweede huis zowat. Wij kennen mekaar al 19 jaar, kwamen we achter (grote verbazing over dat de tijd toch zo snel gaat), toen ze voor het eerst met haar familie op vakantie kwam.

Grote meid geworden, stuurt ze tegenwoordig de operations van een grote supermarkt. Ze wil haar internet presence tot een minimum beperken, dus ik mag geen foto maken, en vandaar de initialen.

“Dan moet je je iPhone thuislaten hoor” zeg ik, “want die weet precies waar je bent en wat je doet.” “De hele dag in de zon liggen lezen en sudokoën, en tussendoor mozaieken” lacht R. “dat mogen ze weten hoor! En ik moet toch contact houden met het thuisfront?”

Toen ze voor het eerst als vrijwilliger achterbleef, na een vakantie met haar familie, ontdekte ze het mozaieken. Daar zijn we nu dus ook weer flink mee bezig, verslaafd als we zijn. R. minder dan ik, maar er is toch nog geen vakantie zonder mozaiek geweest.

Joyce viel erin, want als je de hele dag jezelf moet vermaken, dan ga je dingen proberen. “Ik heb een nieuwe hobby!” roept ze, “wat is dit leuk zeg! Maar die slak die ik wou maken, lijkt niet op een slak … Hij staat ook niet op de goeie plek ….” “Het lijkt meer op een zonnetje” zeg ik, “geeft toch niet, is het een zonnetje. Je hebt je kikker in elk geval heel mooi gemaakt, en je blauwe bloem ook. Zullen we ‘m voegen met lila, of met blauwgrijs, of allebei?”

Zou ik een grafiek maken van haar enthousiasme, dan steeg de Y-lijn nu naar grote hoogten.

“Ze zullen wel opkijken, thuis” lacht Joyce, “ik heb van m’n leven nog nooit iets creatiefs gedaan. En nu ga ik toch ’s kijken of ik dit thuis ook kan gaan doen. In Rotterdam zitten er een paar hele grote winkels vanwege de kunstacademie, zouden ze daar de nodige dingen hebben, denk je?”

Weer een verslaafde erbij …

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.