Toen ik 50 werd, vond ik het tijd voor een theemuts. Vijftig is een prima leeftijd om zoiets in je huishouden te introduceren – het symbool voor huiselijke mutserigheid. Blijkbaar vonden anderen dat ook, want ik kreeg ‘m zonder veel vijven of zessen voor mijn verjaardag. Wél met veel commentaar, dat dan weer wel.

Hij ligt allang weer op het kerkhof-der-dingen ook. Het was effen leuk, maar er is geen vervanging te krijgen in Portugal. Portugezen drinken geen thee. Port hebben ze overgenomen van de engelsen (of andersom?) maar thee hebben ze links laten liggen. Koffie, sap of bier moet het wezen. Ik gebruik nu al jaren een airpot. Zo thermoskan waar je op het deksel drukt om er thee uit te krijgen. Super!

Nu vind ik het tijd voor weer een ander symbool: het (portugese) schort

Je ziet hier in de buitengebieden overal vrouwen van mijn leeftijd met zo’n typisch ruitjesschort rondlopen. Vermoedelijk staan ze ’s ochtends op, en trekken gelijk dat onmisbare attribuut aan, wat je goeie goed beschermt tegen vlekken en gaten die je altijd kan oplopen als je (in de keuken) bezig bent.

Het is een eeuwenoude traditie, en het komt van dit soort klederdracht:

Daar zullen ze niet de vaat in hebben gedaan, vermoed ik. Die vrouwen zijn ook een stuk jonger, en een stuk representatiever dan de gemiddelde schortenvrouw die ik hier en nu gezien heb. En de schorten idem. Zeker voordat de borduurmachine uitgevonden was, was het een heidens werk om zo’n oppervlak van gezellige geborduurde bloemekes te voorzien.

Het schort is dus duidelijk geëvolueerd van geborduurd gebloemd naar iets praktisch polyesters

Ik denk altijd: oooo, ik doe dat wel effen zo. Dan heb ik een leuk T-shirtje aan, helemaal vlekkeloos en heel. Heb ik zelfs het naadje weer dichtgenaaid waar ik dat ellendige etiketje, dat altijd schuurt en jeukt, uitgetornd heb. En daar gebeurt het wéér. Voor de zoveelste keer. Nét een klein vlekje erop. Nét een klein gaatje erin gebrand. Precies waar je het het beste ziet – op je borst of op je buik.

De laatste keer op de markt liep ik vast in de file, precies voor zo’n schortenverkoper.

Dat leek me een teken van de hemel. Ik heb er de leeftijd voor. Ik ben een bezig type. En ik heb misschien nog 4 goeie T-shirtjes en 2 goeie broeken zonder gaatjes en dingen. We hebben het niet over hippe gaten hè, die in spijkerbroeken bijvoorbeeld.

We hebben het over van die genante vlekjes, precies op het slechtste plekje denkbaar. Of een gaatje, net op je buik. Boe. Als je met gaatje of vlekje op een verkeerd plekje bent, ben je je er de hele tijd bewust van. En waar hebben we het over? Het is misschien 2 à 3 millimeter. Da’s niet groot hoor! Maar in je verbeelding is het een Enorm Gat of een Gigantische Vlek waar je zelf dan een beetje timide achter zit.

Vandaar de schort

Je voelt je anders in zo’n ding. Het is een béétje giechelig. Soort van culturele toe-eigening. Mensen reageren er ook op, vooral (oudere) vrouwen. Of juist heel erg niet; ook een reactie. Ik moet er wel een kekke broek onder aan, anders voelt het alsof ik ook m’n snor moet laten staan. Terwijl het je wel een gevoel geeft van: “Zo! We gaan de boel ’s effen lekker aanpakken!” Wat dat betreft is het wel een magisch schort. Trek het aan, en je gaat vanzelf bakken en boenen.

Culturele toe-eigening … Ik ben benieuwd wat voor reacties ik zou krijgen, als ik mijn boodschappen doe in het buurtwinkeltje in mijn schort, en dan de zak op m’n hoofd zet, en zo wegloop … zoals talloze portugese vrouwen in het verleden gedaan hebben!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.