Ik dacht goochem te zijn. Na in een paar jaar in 4 matrassen een deuk te hebben geslapen, kreeg ik een lumineus idee. Dacht ik. Pakte toch een beetje anders uit dan ik had gedacht …
Ik slaap al bijna 30 jaar in hetzelfde bed – maar natuurlijk niet met dezelfde matras
Het bed is ooit begonnen als hoogslaper. Een goeie keuze in een huis uit 1899 met hoge plafonds, en een kleine op komst. De babykamer was eronder. Handig. Er ging wel gelijk een centimeter of 10 van de poten af, want dan kon je rechtop in bed zitten zonder dat je met je hoofd tegen het plafond aanzat.
Was nog best lastig om 10 centimeter van het laddertje af te zagen – met toen nog twee linkerhanden valt dat niet mee!
Alles goed. Prima bed. Baby vlakbij, en het laddertje was niet eens veel te schuin afgezaagd. Met een kartonnetje eronder aan de ene poot ging dat best.
En toen gingen we verhuizen. Naar Portugal
Ik zal je het verhaal van de 628 dozen, en van de 17 meter lange vrachtwagen, waar op het laatst zelfs de wegversperring door een jolige buurman werd ingeladen, maar besparen. En het verhaal van het uitladen van diezelfde vrachtwagen, zónder al die jolige buren, mét al die 628 dozen, op ons nieuwe adres, ook.
Het bed kwam er als één van de laatste dingen uit. Inmiddels stond één huisje al vol met de dozen, en god-weet-wat-nog, maar dat was zo gepland, want wij gingen in het huis erboven wonen.
Het bed was hier iets te hoog. Er werd besloten om er nog ’s een halve meter af te zagen, wat prima ging, alleen het laddertje …
Ik vond een erfenis van mijn zus de verloskundige: een antiek houten kistje met zuurstofapparatuur. Diende prima als opstapje, want het bed was inmiddels een stuk gezakt.
Dit bed heeft een heleboel matrassen gezien. Misschien ben ik een zeurpiet waar het matrassen betreft, is mogelijk, maar de één na de ander voldoet niet (meer). Nu is het niet zo dat ik idioot zwaarlijvig ben, of er hele rare slaapgewoonten op na houd.
Tja … wat doe je op een matras? Voornamelijk liggen, zou je zeggen!
‘k Heb ze allemaal gehad. Springveren, memoryfoam, 6 lagen, een gewone simpele huis-tuin-en-keuken matras, een Hele Dure Luxe matras, dik, dun … na max een paar jaar zit er een deuk in. Soms na een paar maanden al.
En dan krijg ik last van m’n rug.
Vandaar dat we voor de gastenmatrassen heel kieskeurig zijn geweest. Heeft best een tijdje geduurd voordat we de goeie hadden gevonden
En toen kwam ik vandeweek, al klikkend, langs een luchtbed. Je kunt geen deuk slapen in lucht, dacht ik, ooooo, wat ben ik toch slim!
Gister was mijn eerste nacht op het luchtbed. Zo eentje met een fluwelige bovenkant, en een superdeluuks luchtgat waar wel lucht in gaat, maar niet meer uit. (Hoe je dat ooit weer leeg krijgt …?) Heel gedoe om dat bed weer op te maken, want het antieke zuurstofkistje dient natuurlijk nog steeds als opstap, en als je daar de hele tijd op staat om je bed op te maken, dreigt het de hele tijd om te kieperen.
En het is nog steeds winter, mensen! Ik slaap graag met het raam open, dus daar moet wel wat op liggen aan dekbedden. ’t Zijn er nu vier. Twee kruiken erbij, één voor elke voet, nietwaar, en je slaapt als Doornroosje.
Nou, niet. ’t Was meer de prinses op de erwt, behalve dan dat die erwt het hele matras was
Waar ik even niet aan gedacht had, was dat de lucht in die matras natuurlijk ook koud zou worden. En daar lag alleen een laken tussen mij en die lucht.
Ik werd halverwege de nacht wakker van de optrekkende kou. Oooooo, wat ben ik toch slim!
Maar … mijn rug vindt het een goeie oplossing, dus ik heb gewoon een paar dekbedden tussen de lucht en mij gelegd. Samen met vier kruiken, en het idee dat het over een maandje hooguit over is, gaat dat wel lukken. Dan is die lucht net zo warm als de lucht buiten, en dat gaat voorlopig alleen maar beter worden.