“Ik had zoiets van: we gaan NU. Ik ga nu boeken. Anders komt het er straks niet meer van”, zegt Piers lachend, “en hoe gelijk had ik!”

We zitten te borrelen op hun laatste dag in de Termas terwijl landgenoten in de file in Faro staan

Ze zijn even ontsnapt uit het Grote Britse Koninkrijk – een echte brexit zou je kunnen zeggen – om hun zoon op te zoeken. Daarvoor hebben ze thuis een PCR test moeten doen, vlak voor vertrek, hier in Portugal vlak na de landing, en als ze thuis komen krijgen ze weer een wattenstaaf in de neus geduwd.

En aangezien dat allemaal niet onder de National Healthcare valt; hier ook niet, is dat nog ’s een extra financieel offer. Afgezien van dat het helemaal niet leuk is om zo’n staaf tot bijna in je voorhoofd geduwd te krijgen.

Enfin, ze hadden het ervoor over. Natuurlijk. Voor je kind!

Op hun laatste dag brak er een soort van paniek uit omdat bovengenoemd Groot Brits Koninkrijk in al z’n wijsheid had besloten dat iedereen als de sodemieter weer naar huis moest, omdat er weer een golfje over hen heen kwam, en omdat het veels te gevaarlijk is in het buitenland met al die loslopende virussen … Het terugfluiten van alle britten was natuurlijk een sappig onderdeeltje van de geanimeerde conversatie.

De paniek gold voornamelijk de Algarve. Daar zitten de meeste engelsen. Op zoek naar een vrijgevige, uitbundige, stralende zon, na al die afgemeten piepkleine straaltjes die ze de afgelopen maanden met de grootste moeite hebben moeten opspeuren.

Ze stonden allemaal in de file in Faro

Eerst in de file voor de test, daarna in de file voor het vliegtuig.

Piers en Sally moesten weliswaar vroeg op maar in Porto was er verder weinig aan de hand. Ondanks dat ze niet in de vrijgevige enzovoorts zon van de Algarve hebben gezeten, hebben ze toch een leuk kleurtje opgedaan.

Leuk detail: ze zaten in de kamer (even naar beneden scrollen) waar zoon Paddy en vriendin Stephanie een stuk van het mozaïek op het terras gemaakt hebben.

Ze hebben geluk gehad. De dag na hun vertrek kreeg ik een treurig mailtje van Paul & Clara, een bekend stel. Ze hadden gepland om begin juli voor 3 weken te komen. Helaas. Ze mogen voorlopig niet meer weg.

Dat belooft nog wat, voor van de zomer …

.

<< vorige

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen. We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen. Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest, en op maandagochtend op LinkedIn.