Ik zit een beetje slaperig voor mijn computer de boekhouding te doen (ik word altijd slaperig van cijfers – of gefrustreerd. Dit keer was het slaperig.) toen Broes binnen kwam hollen en zei: “Kom, kom vlug!” en weer verdween. De toon in zijn stem maakte me onmiddellijk duidelijk dat het menens was, dus ik liet alles vallen, sprong op en holde achter hem aan.

“Drie kleine eendjes zijn los” riep hij over z’n schouder, alsof het drie tijgerwelpen betrof.

Jaja, lieve lezers, dat vinden wij belangrijk hier. Dat is voorpaginanieuws:

Kwik, Kwek en Kwak uitgebroken! Moeder Eend mataglap!

Moeder Eend zit in een aanleunwoning bij de kippen. Het kippenhok – liever gezegd, de kippenwei – is ook de buiten-werkplaats, voornamelijk voor het tuingereedschap en aanverwanten. (Je moest ’s weten wat er allemaal onder “aanverwanten” valt …)

Vooral nu de ponies van onze buren regelmatig in onze grazige weiden komen mee-eten, is het voordeurdelen wat de klok slaat.

Niks aan de hand, we leven in vrede samen, maar moeder Eend wil het concept maar niet snappen

Zodra ze mij ziet, krijgt ze een haviken-blik in haar ogen. Hoogste alert! De kleintjes zijn het al gewend; ook al zitten ze midden in hun middagdutje, ze beginnen gezagsgetrouw naar de uitgang te waggelen. Mamma er achteraan.

Als ik dan buiten probeer om een mooi mens-eend-contact tot stand te brengen, gaat het idem, maar dan naar binnen.

Maar nu is het menens. Nu zitten we met z’n allen in een drama-in-een-notedop. Nu moeten we aan elkaar laten zien wie we zijn, in dit noodgeval

Paniek alom. Eén kind zit vast in het kippegaas, de andere twee verstoppen zich in de bosjes. Ik probeer één van ze te pakken om ‘m weer bij haar te krijgen, maar dat concept snapt ze blijkbaar ook niet, en valt me aan. Kippegaas of niet, Wég bij me kind, jij … jij … mensenmonster!

Ik doe nog een poging om nummer Eén uit het kippegaas te krijgen, maar nummer Eén werkt niet mee. Wil precies de andere kant op als ik. Haar vleugeltjes (hele kleine schattige fluffy aanhangseltjes) zitten aan deze kant van het hek. Daarom kan ze niet verder. Dus ze móet wel mijn kant op.

Weer een furieuze aanval. Fijn dat ze zo’n ronde eendesnavel heeft, want anders was ik aan flardjes gepikt

Ik trek me terug. 1-0 voor Moeder. Broes en ik overleggen even, want ja, kom nou, wij zijn 56 keer zo groot als zij. Ongeveer.

We laten nummer Eén maar even aan haar lot over, en concentreren ons op Twee en Drie. Met een slimme omsingeltaktiek van boven af, heb ik ze heel snel weer binnen. Nu Moeder even afgeleid is, trekken we gauw nummer Eén uit het gaatje.

Pfoeh! Hebben wij weer. Tijger-moeder-eend

Dit drama speelde aan het begin van de week. Aan het eind van de week is de situatie een stuk gestabiliseerd. Mamma en de kleintjes lopen gewoon vrij rond, maar ze kijkt toch nog elke keer als een havik of ik me wel goed gedraag.

Vermoeiend hoor, tijger-moeder zijn met een haviks-blik!

.

<< vorige

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen. We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een een heleboel leuke dingen om te doen. Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest, en op maandagochtend op LinkedIn.