Ik sta op de hoek van het veld van senhor Cavacas, en haal diep adem. Door m’n neus.
April is een maand vol met aroma’s en natuurlijk de Anjerrevolutie
“Ik zou jouw neusvermogen wel willen hebben, nu”, zeg ik tegen Mira, “maar dan niet jouw interesses in geurtjes.” Honden zijn notoire viezeriken, die het heerlijk vinden om aan dooie kreeftjes te snuffelen, schapenpoep op te snuiven of aan een drie weken oud koeienbot te kluiven.
Daar ben ik niet jaloers op, maar als je tig keer beter ruikt dan mensen, zou in deze prachtige lentemaand niet verkeerd zijn! Het heeft vannacht geregend, onweer zelfs, en het lijkt alsof dat alleen maar meehelpt. “O, moeder, wat ruik je toch heerlijk”, en ik ben blij dat niemand me kan zien of horen, want ik lijk wel debiel, met m’n gesta en gesnuif.
En daar moet je mee uitkijken op mijn leeftijd, want voor je het weet, wordt dat verkeerd beoordeeld!
April is niet alleen een feest voor je neus, het is ook een feestelijk maand speciaal voor Portugal
Vooral de 25ste. Toen Zeca Afonso zoals afgesproken voor de radio zijn beroemde lied zong, wat het startschot was voor de Anjerrevolutie. En toen het anonieme bloemenverkoopstertje op het plein in Lissabon een bloedbad voorkwam door een anjer in de loop van een geweer te steken, en daarmee de revolutie haar naam gaf.
’t Is een prachtig verhaal, en een mooie naam. Net als de Fluwelen Revolutie in Tjechoslowakije indertijd. Ook een mooi verhaal. We hebben al een behoorlijk aantal dictaturen moeten velen in Europa, als je er even bij stilstaat! De meeste duurden gelukkig niet lang, en ik ben ook heel blij dat ik dit in de verleden tijd kan schrijven.
Portugal staat nog op kop ook, qua tijdsduur. Salazar en de zijnen hebben het 15 jaar en 12 dagen volgehouden; op het laatst werd het door Marcelo Caetano onvrijwillig ten grave gedragen. Er zijn nog steeds bewonderaars van Salazar, vooral in zijn geboortestad Santa Comba Dão, maar de meeste portugezen hebben een positief beeld van de (gevolgen van de) Revolutie.
Die hebben dan zo’n verhaal van: de treinen reden tenminste op tijd enzo. Voor de rest van de portugezen was het afzien geblazen, zoals dat gaat in een dictatuur. Bek houden en doen wat er gezegd wordt, en verder niks. Praten met je buren is al een hele gevaarlijke onderneming, want wie weet of je wat verkeerds zegt in je onschuld, of dat ze je ’s effen terug willen pakken omdat je kat steeds in hun tuin komt passagieren.
Het is nu de 50ste keer dat de Revolutie herdacht, en de Democratie gevierd wordt. De lente heeft er vele keren meer opzitten, en is een stuk consistenter in haar verschijning, maar wij zijn hier toch blij mee!
Democratie is misschien ingewikkeld, en blijf je overleggen tot je er blauw van ziet, maar het is toch de enige manier dat iedereen een beetje aan z’n trekken komt. In een dictatuur is dat altijd maar een heel klein groepje, en de rest mag salueren.
Een dictatuur kan lekker eenvoudig lijken, maar lekker ruiken doet het zeker niet!
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.