“We hebben een speciaalwinkel ontdekt” appt Jeanne, “dus we vliegen, doen boodschappen, en rijden dan naar jou. Goed plan hè? Dan zijn we zo halverwege de middag daar.”
Voor een glutenvrije vakantie moet je blijkbaar naar een speciaalwinkel in Lissabon
Op haar recente vraag of en wat ik van glutenvrije producten wist, moest ik helaas mijn onwetendheid op dat gebied toegeven. Ons eten zit waarschijnlijk vol met gluten, ik heb er nog nooit op hoeven letten. Ja, jaaaaaren geleden, toen we een glutenvrije vrijwilliger hadden. Maar die wist precies wat-ie wel en wat-ie niet kon eten, en deed z’n eigen boodschappen, dus dat was eigenlijk niet zo’n punt.
“Het valt reuze mee zeg!” roept Jeanne als ze, iets later dan gepland aankomen, “de snelwegen gaat best, alleen hier die kleine weggetjes word je gek van! En in de supermarkt waar we onderweg geweest zijn, hebben ze gewoon van alles en nog wat glutenvrij – dus da’s ook al geen punt! Hè, wat lekker om hier weer te zijn …!” Jeanne is nog steeds zo enthousiast en hartelijk als ze twintig jaar geleden ook al was.
Toen was ze hier met haar Ab, nu twintig jaar later met haar dochter. “Appie is er ook een beetje bij hoor …” zegt ze met een schuine blik omhoog, “Hij is echt niet vergeten. En jij bent er ook niet dikker op geworden” komt er direct achteraan. Dochter Cynthia staat naast haar een beetje te grinniken, ze is dit wel gewend. Ik ook, als de jongste zus – hoeveel commentaar krijg je als je een kamer vol zussen binnenkomt?
Mij kun je geen groter plezier doen dan te zijn wie je bent, zeker als je zoveel warmte te verspreiden hebt.
In de week die volgt doen we regelmatig (glutenvrije) bakkies en glaasjes, en halen herinneringen op
Zij waren hier in 2001, toen hadden we nog niet eens het dorp helemaal uit de bramen gehakt. Bramen tieren welig op verval, en ze hebben een wat stekelig karaktertje. Ab, kan ik me herinneren, heeft ons in het computertijdperk gebracht – we hadden net gewone stroom, door een stekkertje, net als iedereen (daarvoor was het zo nu en dan de generator aan), en het internet was net door de massa ontdekt.
We hebben zo’n beetje in dezelfde kringen in Rotterdam bewogen, dus hier en daar vliegen er namen over tafel. Alle mensen, wat is dat lang geleden, en wat een ander leven was dat!
Op zondagochtend gaan we naar de markt in Louriçal. “Eerst het belangrijkste: een bakkie met een bolo, in de zon” zeg ik, en dan: “O, maar dat kun jij natuurlijk niet, een bolo …” “Geeft niks, ben ik aan gewend hoor” lacht Cynthia, “ik heb altijd wel een koekje of zoiets bij me, doe ik toch gewoon mee.”
Zou ik zo’n koffiekletsje willen weergeven, lieve lezer, je zou tuureluurs worden. Het gaat van hier naar daar, van ernst naar leut, van vroeger naar de toekomst – maar wij weten alledrie precies hoe het zit, en het is voor ons volkomen logisch. Ik weet nu een boel meer over hoe dat zit met dat glutenvrij, en dat het best leuk is om technisch onderwijsassistent te zijn, en dat je een app op je telefoon kunt hebben die weet wat voor een boom of plant je voor je neus hebt.
Ik weet nu ook dat Jeanne ook jarenlang een B&B gehad heeft, in het verbouwde koetshuis in haar achtertuin, die heel goed liep, en dat ze de honden van de buren uitliet, en waarschijnlijk – maar dat denk ik erbij – de spil van de hele buurt was. En dat het Filmfestival nog steeds heel leuk is, en dat Cynthia haar man heeft leren kennen op de finale van het Oranjeboom Straattheaterfestival.
Daar was-ie de meneer die de confetti en de gejongleerde kegels van het podium vandaan moest halen, en dat deed-ie zo leuk, dat hij zo ongeveer de hoofdprijs won. In elk geval was-ie Cynthia’s hoofdpriis. En dat de nederlandse politiek c.q. formatie een lachertje aan het worden is.
“Maar we gaan het niet over de BBB hebben hoor”
zegt Jeanne, nadat ze verteld heeft dat ze op een terrasje zat, en Carolain vanuit binnen hoorde oreren over hoe het anders moest. De éne platitude na de andere. “Nee, doen we niet … “ ben ik het met haar eens, “Carolain heeft misschien wel inhoud, maar die zit voornamelijk in haar jas … dát is misschien wel een goed verkoopidee voor mijn badjassen/kimono’s – een CarolainVandeplasJas!”
“Leuke aanvulling op je aanbod” lacht Jeanne, “laten we het maar over die BBB hebben – Bed & Breakfast & Bathrobes.”
“Willen jullie op de foto?” vraag ik “Dat deed ik altijd pre-Covid; aan mijn gasten vragen of ze wilden poseren om op de webshop te zetten. Dan maken we een foto met ons drieën in een jas – mooie herinnering, mooie promotie, en ook leuk voor het blogje. Want: mag ik een blogje over jullie schrijven?”
“Goeie verkooptechniek” zegt Jeanne met een knipoog, “want we nemen ze mee ook, beide jassen. Zie je mij hiermee op m’n dakterras zitten?” Cynthia knikt, en probeert haar jas aan de andere kant – ze heeft er één die buitenstebinnen en binnenstebuiten draagbaar is. Met zakken en lusjes voor de ceintuur en al.
Hand op m’n hart: het was niet eens een verkooptechniek. Ik wou gewoon een leuke foto voor het blogje, en voor de komende webshop …
P.S. Voor de glutengevoelige mens onder u: het is dus helemaal geen punt om glutenvrije producten te kopen, je vindt het overal in elke supermarkt, en het staat meestal groot op de verpakking. Gluten is hetzelfde woord in het portugees, je spreekt het alleen een beetje anders uit.
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina, op Pinterest en op Instagram.