Brandende vraag over een brand

“ELLEN!” Hugo klinkt alsof er écht iets is, “ELLEN! THERE’S A FIRE!”

Ah! Dat klopt dus, dat er echt iets is. Tjezis. Brand! Wat??! Waar?! Hoe??

Binnen een paar tellen staat Hugo aan het eind van de tuinslang te proberen om zover mogelijk te komen met een redelijk lullig straaltje, en loop ik als een idioot heen en weer om mijn telefoon te zoeken (waarom is dat ding altijd weg?!), de sleutel van de glazen deur (waarom zit die nog op slot?!), en heel hard “BROES!!!” te roepen.

Je doet alles wat je moet doen heel snel, maar brand is nog sneller. Angstaanjagend snel. Niet zo gek, want het gaat om heel droog hout en stro. Dat wil wel lekker fikken.

Broes is er inmiddels ook, en staat aan een andere tuinslang, wat dichterbij, te proberen om zoveel mogelijk water in en rondom het vuur te krijgen. Ik ben inmiddels met de hulp van de buren begonnen met emmertjes uit het zwembad. We zijn volkomen onvoorbereid, blijkt, voor deze onaangename verrassing op de maandagmiddag.

‘k Heb wel ’s vaker gedacht: we zouden ’s moeten oefenen met een brandblusser. Hoe werkt zo’n ding precies?

Het is niet ingewikkeld, maar op het moment suprême moet je liefst alles zo snel en efficiënt mogelijk doen. Nu is een brandblusser niet meer aan de orde, de brand al te groot – als Maceo er met één komt aanzetten, duw ik haar een emmer in de handen: “Dit gaat nu sneller, doe jij vullen?”

Met z’n drieën, Maceo vullen, Jens lopen, en ik gooien, plus de jongens aan de slangen, lukt het om de brand zo goed als uit te krijgen. Gelukje bij een ongeluk dat het vlakbij het zwembad is.

Hoe lang duurde dat? Niet zo lang misschien, maar het lijkt een eeuwigheid. Inmiddels is de politie er, dus blijkbaar heeft mijn hysterische geschetter in de telefoon toch effect gehad. (Later kwam uit dat Broes die onmiddellijk gebeld had; Broes is heel goed in crisissituaties, blijft heel kalm en doet precies de goeie dingen zonder veel ophef.)

Eindelijk! Daar is de brandweer

Het is soort van uit, maar ze blussen nog steeds wel. Nablussen.

Als je niet uitkijkt, flakkert het zó weer op met die wind. De brandweer heeft er ervaring mee, nietwaar, ze zorgen er goed voor dat écht álles uit is. Bij het weggaan, zegt de commandant tegen me: “Ga nog maar regelmatig even kijken, dat je zeker weet dat het uit is en uit blijft. Met deze wind kan het makkelijk weer aangeblazen worden, als er nog iets smeult.”

Wat het precies geweest is? De brandweer weet het niet, ik heb ook geen idee. We hebben de maaier dagen geleden voor het laatst gebruikt, ik heb ‘m expres in de schaduw gezet, want je moet zo’n benzinemotortje nooit in de volle zon laten staan. Er is geen electriciteit in het kippenhok, en voor zover ik weet roken onze kippen ook niet.

Kijk kijk, ze krijgt weer praatjes. Dat was maandagmiddag wel anders ….

We zijn inmiddels dagen verder. Dagen van opruimen (wat een kolerezooi, excusez le mot!), van de schade opnemen, de kippen zo goed mogelijk onder dak brengen. Ze moeten toch ergens veilig kunnen slapen. De haan en z’n vrouw kunnen wel voor zichzelf zorgen, maar de rest niet. Er is een moeder met kind bij, en twee puberkipjes.

Zilveren randje: het had veel erger kunnen zijn. Hugo ontdekte het toen het nét begonnen was. (En toch gaat het dan heel rap, en verbrand er veel meer dan je denkt.) Het waait de laatste dagen best hard ’s middags, en het is best warm geweest. Dan heb je weinig nodig om een brand te laten beginnen. Zou het niet direct ondekt zijn, was misschien het grote huis wel aangestoken ook.

Een huis van 3 verdiepingen met houten vloeren. Nog veel meer kurkdroog hout!

Met het puinruimen en het begin van de wederopbouw zit dat besef vooraan in mijn brein. En ik ben heel dankbaar dat de schade beperkt gebleven is, ondanks de enorme schrik.

We hebben weer mazzel gehad.

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.