Wekelijkse blog van Termas-da-Azenha, voormalige spa, hemelsbreed 12 km van de kust. Verbouwd tot vakantiehuisjes en gastenkamers, is dit piepkleine dorpje een verborgen juweeltje tussen de portugese velden. Nederlandse eigenaar.
“Neeneenee, jij doet helemaal niets! We gaan het op de traditionele manier doen”, zeg ik opgewekt omdat mijn onderhoudsprobleem in theorie is opgelost, “Jij bent erbij om toezicht te houden, ik ben erbij om een handje toe te steken, Kors staat erbij om ernaar te kijken en opmerkingen te maken, en Broes doet het werk.” […]
De kunst van het toekijken Meer lezen »
De pianostemmer schudde droevig zijn grijze hoofd. Nee, daar was eigenlijk niets meer aan te doen … ja, hij kon nog wel wat, maar: “dan moet-ie helemaal uit elkaar, alle snaren eraf, het vilt vervangen … dat wordt zo tegen de 900 euro.” Ik begon ook droevig met mijn hoofd te schudden. “Tjee, 900 euro,
Aan de muzikale (piano)rol Meer lezen »
Verleden week schreef ik over m’n ritje naar de supermarkt, omdat ik trek had in iets lekkers. Het resulteerde in een heerlijke maaltijd, waar onze gasten ook erg van genoten hebben. Ik had er een spinazie quiche bij gemaakt voor de échte vegetariërs, en wat liflafjes. Was prima binnen te houden, zeiden ze Maar het
Een ritje naar de supermarkt (deel 2) Meer lezen »
Ik had trek in iets lekkers. Maar er was niks in huis. Tenminste niet iets waar ik trek in had. Jammer. Dan heb je de keuze tussen zitten smachten of zuchtend opstaan, de autosleutel pakken en naar de supermarkt van Jorge Neto in Alqueidão rijden. Ik moest toch nog dingen halen voor het gastenontbijt morgenochtend.
Een ritje naar de supermarkt van Jorge Neto Meer lezen »
Het is niet helemaal duidelijk hoe we binnen gekomen zijn, maar binnen zijn we. Vriendin B. duikt gelijk de badkamer in, ik kijk een beetje rond. Een redelijk groot huis met lichte grote kamers, beetje rommelig, met veel spullen en boeken. Gezellig wel, ik hou niet zo van een strakke kale boel Als B. weer
Een Olifant in de kamer Meer lezen »
De zaal stroomt langzaam vol. Ik zit tamelijk vooraan, want ik was net iets te laat, en de zaal zal al half vol. Heel blij dat ik de moeite genomen had om vantevoren een kaartje te kopen. Er stond een lange rij voor de balie, maar ik kon doorlopen, dwars door de binnentuin naar boven,
Loving Vincent, kunstfilm van klasse Meer lezen »
Okee … 18 tot 22 april dus. Dat is woensdag tot zondag. Even kijken: tot of t/m? Woensdag aankomen, zondag weer weg. Zo is het toch? Een lekker lang weekend in Portugal, met waardevolle coaching sessies, twee professionele coaches, alles inbegrepen dus geen zorgen over niksnadaniemendal. Hoe dan ook: een dag heeft vierentwintig uur En
Vakantie en coaching sessies voor vrouwen 50 plus Meer lezen »
“Ja, dan is die toch het beste”, besluit Astrid en wijst naar de vroegere trein. We hebben het even uitgebreid behandeld en op onze vingers nageteld: 2 uur vliegen, uurtje ervoor er zijn (’t is januari, niet druk, geen eindeloze rijen bij de douane – toch?), uurtje met de metro, dan kan-het-die, maar is-beter-die. Astrid
Mozaïek koningin Astrid Meer lezen »
Het ging helemaal op z’n portugees. Ruimschoots op tijd een verzoek van gasten om met oud en nieuw te reserveren. Niks mis mee, zou je zeggen, gezellig een groep gasten met de jaarwisseling. Toen werden het er minder. Toen werden het er meer. Toen werden het er minder. Dan een mail: “We zijn zeker met
Omgekeerde evaluatie: leuke gasten waren jullie! Meer lezen »
“Ik zal de trein opnieuw controleren, oké?” zeg ik, terwijl ik de deur uitga, “vrij zeker dat we alles kunnen vinden op www.cp.pt. ’t Is heel makkelijk!” Raquel gaat naar het zuiden, het is hier te koud. Als je van Gran Canaria komt, een tropisch eiland, dan ben je niet gewend aan kou. Toen ze
Vrijwilliger Raquelli Pirelli Meer lezen »
