Het was niet zo dat ik met m’n hand achter m’n oor steeds riep “Watte? Wat zeggie?” maar het was wel zo dat het linkeroor erg lang verstopt bleef na een vliegreisje.
Een verstopt oor is niet levensbedreigend maar wel hinderlijk
Je kent het ongetwijfeld: je moet wachten tot je oren “ploppen” nadat je uit het vliegtuig komt. Dat gaat meestal vanzelf, hoef je niks aan te doen, je oren weten het beste wanneer ze kunnen ploppen.
Dit keer niet, helaas. Tenminste, het linkeroor niet. Ik merkte het vooral met telefoongesprekken. Links was duidelijk een stuk zachter dan rechts. Geen ramp, valt mee te leven, maarja, ik doe meestal bijklepgesprekken met een zoon of een zus of een vriendin, dus dan begint je het wel te voelen, hoor, na een uurtje of twee!
Vandaar dat ik onmiddellijk toehapte toen een vriendelijke dame me belde of ik toevallig een gehoortest wilde. Ik had al ’s vaker zo’n telefoontje gehad, en afgesproken, maar die waren nooit gekomen. Die eerdere keren was het gewoon uit nieuwsgierigheid. Deze keer was het soort van noodzaak. Misschien weet deze gehoorspecialist wat er aan de hand is.
We spraken af voor een gehoortest. Alhier, want ze komen bij u thuis
Eerlijk gezegd was ik het glad vergeten, dus toen de vriendelijke dame langs kwam op de afgesproken dag, liep ik in mijn verfkleren, en lag de grote zaal flink overhoop. We gingen naar de keuken, waar de dame eerst van alles moest invullen op haar computer, toen pas kwamen mijn oren aan de beurt.
Ze had haar hele arsenaal meegebracht, een koffer vol. Een groot apparaat dat piept, zo’n dingetje wat je dokter ook gebruikt om in je oren te kijken, en eentje die ze kon aansluiten op haar computer om beeldschermgroot te laten zien wat zij ziet.
Dat leek wel een druipsteengrot van binnen, maar dan in mini.
“Geen kans. Teveel was” zei ze gedecideerd, en legde me vervolgens uit dat je je oren eigenlijk nooit moet schoonmaken, zeker niet met wattenstokjes, want dan duw je die was alleen maar verder naar binnen. Terwijl je oren het helemaal uit zichzelf steeds in kleine propjes naar buiten duwen.
Vind ik wel knap van je oren, dat had ik nooit achter ze gezocht. Ze zijn eigenlijk het minst aansprekend van alles wat je zo aan je lijf hebt zitten – de andere zintuigen zijn veel prominenter aanwezig. Ogen, neus, mond – het kan niet dat je één dag verdraagt dat die verstopt zitten!
Maar wacht maar als ze het ineens niet meer doen, die oren
Ik moest dus mijn oren laten wassen. Eerst naar het Centro Médico. Daar doen ze dat niet, maar ik moest wel eerst naar de dokter voor een verwijsbriefje. Dan naar Montemor, naar de “Casa de Misericórdia” – het Huis van het Medeleven. Mooie gedachte.
Bij de eerste keer – je krijgt een handdoek over je schouder, een niervormig kommetje in je hand gedrukt, en de verpleegster kan dan met een mini-doucheslang annex hogedrukspuit aan de gang terwijl ze met haar andere hand je hoofd opzij drukt – gebeurde er niks.
“Heeft de dokter het niet over druppels gehad?” Ai. Nee. Geen woord over druppels. Nou, maar die moesten eerst, want dit leek wel beton. Ja, dan snap ik dat ik weinig meer hoor, met beton in m’n oor.
Vijf dagen druppels, dan weer terug. ’t Is niet zo erg want het is allemaal prima te combineren met aardige wandelingen-met-de-hond. Ik ben dol op wandelen-met-de-hond, maar op een gegeven moment heb je alle rondjes om je huis wel gehad. Dus de variatie van een wandeling rond het kasteel van Montemor is zeer welkom.
De tweede keer ging het een stuk beter. Ik was van de wattenstokjes afgebleven (nooit meer!), ik duw geen oorbeschermers meer in m’n oren maar zet een paar doppen op, en ik had trouw het dubbele aantal druppels genomen.
‘k Zal je maar niet zeggen wat er in dat niervormige bakje terecht kwam, maar ik hoor weer als een kievit!
.
Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.
We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.
Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.
Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.
Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.
Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »
Dan krijg je het elk weekend in je bus.
Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.