Ik tref mijn nieuwe buurvrouw als zij net een afvalzakje in de vuilcontainer gooit, en ik op weg ben naar de wasmachines.

’t Is niet de ideaalste plek voor een gesprekje, zo vlak naast de container, maar we treffen elkaar nu eenmaal hier. Zowel Ruth als ik zijn altijd doende met dingen – zij heeft haar gezin, haar onderneming, het regelen van de emigratie en wat daar allemaal bij komt kijken. En wat ik allemaal te doen heb, dat weten jullie inmiddels wel zo’n beetje.

‘k Heb een nieuwtje! We hebben lange-termijn-verhuur-buren!

Ze zijn er al sinds begin september, maar er waren zoveel andere dingen om over te schrijven dat het er nog niet van gekomen is. ’t Is een duitse familie met 3 jonge kinderen, die genoeg hebben van Duitsland en hun kinderen in een in alle opzichten gunstiger klimaat willen laten opgroeien.

Ze zijn in het grote huis getrokken, het huis waar het voor ons zoveel jaar geleden ook allemaal begonnen is. Grappig toeval, de vriendelijke hand van de goden, of een aardige draai van het lot – zie maar voor welke optie je kiest, lieve lezer.

We hebben een prima deal gemaakt. Tot het eind van dit jaar is de huur de verbouwing van de bovenverdieping. Een paar nieuwe ramen en deuren, een opgeknapte badkamer, wat verf, en vooral: aandacht voor dat mooie maar verwaarloosde huis!

Ik voor mij vind het heel gepast. ‘k Heb het gevoel dat het klopt, deze lange-termijn-verhuur

Jens heeft me zijn werk laten zien – houten beeldjes, prachtige tekeningen, schitterende foto’s. Kijk maar. Daar krijg je toch wel vertrouwen in, dat die bovenverdieping prima voor mekaar komt?

We moeten er wel allemaal een beetje aan wennen. We hebben er een aantal keren over gepraat, er is over heen & weer gemaild, maar er gebeuren toch dingen waar je nooit aan gedacht hebt.

Het praatje bij de container gaat over hoe we de combi “hun kinderen” en “mijn gasten” bij het zwembad gaan maken. In de zomer is het geen probleem want dan zijn er altijd veel kinderen. Dat is altijd enthousiast geroep en gejoel overdag en geheimzinnig gefluister en stiekem gehol ’s avonds.

Maar na het hoogseizoen krijgen we een ander soort gasten. Rustzoekende stellen

Die zitten niet direct te wachten op joelende kinderen als ze lekker in de zon bij het zwembad zitten te lezen. Ruth en ik overleggen even hoe we dit het beste kunnen oplossen. Dat gaat uitstekend – we hebben allemaal in de gaten dat je over zulke dingen kunt struikelen, en dat je daar even over moet praten. Het is snel opgelost. We willen allemaal goeie buren zijn.

De volgende dag, aan het eind van de middag, zie ik hun oudste zoon hard naar het zwembad hollen om te kijken of daar iemand is. De afspraak is dat zij kunnen plonzen en spelen zoveel als ze willen als er niemand is of aankomt, en als er rustzoekende gasten komen, dat ze dan maken dat ze wegkomen.

Ondertussen staat ons goeie ouwe trouwe huis te stralen van plezier, net als onze nieuwe lange-termijn-verhuur-buren

Huizen houden niet van leegstaan. Nu er weer van alles gebeurt, lijkt het net alsof het rechterop gaat staan, lichter wordt en het nieuwe gezelschap omarmt.

Dit is een goed plan.

Het leven kan zo simpel zijn, als je allemaal van goeie wil bent!|

Dus ja, we hebben buren. Gezellig hoor. Maarre … hou er wel rekening mee dat er nu 2 vakantiehuisjes minder te huur zijn. Mocht je plannen hebben – reserveer op tijd!