Telefoon. Een vriend van Augusto, die ik vagelijk ken. Ik ben al niet zo goed in het onthouden van namen of gezichten (heel gek: soms onthou ik een naam, soms een gezicht – ‘k heb dus niet echt een excuus als gezichtsblindheid of dyslexie ofzo) maar sinds mensen gemaskerd rondlopen wordt het steeds moeilijker.
“Ja, de naam komt me bekend voor”, maar eerlijk gezegd zeg ik dat meer omdat ik een Augustus-kind ben, en dat natuurlijk mijn favoriete maand c.q. naam is
De man begint met er een beetje omheen te draaien, maar waar het op neerkomt is: heb ik een kamer te huur? Jazeker, natuurlijk. Wanneer? Morgen. Jazeker, natuurlijk. Maarre … daarom refereerde hij aan Augusto, hij wil een kamer voor een paar uur.
Hij blijft niet slapen, hij hoeft geen ontbijt. Maar hij komt wel in gezelschap.
Ah! Ja, nu snap ik het. Augusto, natuurlijk
Ja, die is een paar keer geweest, en was na een paar uur weer verdwenen. Nooit zozeer met een duidelijke uitleg over waarom hij na een paar uur alweer verdwenen was, maar dat gaat mij niet aan uiteindelijk. Ik ga er niet over wat men allemaal in die kamer doet; zolang het er nog steeds zo uitziet bij vertrek als bij aankomst, is het goed.
En Augusto kwam ook voor het eerst in Augustus. Dat blijft me dan wel bij. ’t Is ook nog mijn favoriete romeinse keizer, trouwens, Ceasar Augustus. Goeie quotes had die man.
Goed. Terug naar de vriend van Augustus
Eh … ik hoef er niet zolang over na te denken, want A/ de kamer is vrij; B/ de kamer is al best lang vrij geweest; en C/ die kamer heeft in 2020 best weinig opgeleverd, biz-technisch gezien. Welja, kom maar langs. Zo rond een uur of 9? Prima hoor.
Ik vind het nogal vroeg, maar iedereen is weer anders, en de kamer is klaar voor gebruik
Alles lijkt van een leien dakje te gaan. De vriend komt, gemaskerd en wel, om 9 uur aan. De kamer is lekker warm, het bed is zacht, de handdoeken zijn schoon – wat kan er mis?
Nou … best wel wat, blijkt! Na 5 minuten krijg ik een belletje dat het water het niet doet. Oi! Dat was ik vergeten! Stom! We zijn aan het verbouwen in kamer 4 dus het water was afgesloten. (Muurtje eruit, keuken erin – in een van de volgende blogs kom ik daar nog wel op terug met een “the-making-of”)
Ik breek bijna m’n nek om de hoofdkraan weer open te krijgen (“de meeste ongelukken gebeuren thuis”) maar het is binnen een minuut gedaan.
Ramp afgewenteld, denk ik, en neem mijn tweede bakkie met de andere helft van m’n bolo
Daarna ga ik ’s richting werkvloer – kamer 4. Als ik nader, hoor ik water. Huh? Ik versnel mijn pas en zie tot mijn enorme schrik dat de koudwaterkraan niet is afgesloten. De koperen buis geeft een pracht van een fontein want het was niet nodig om daar een afsluiter op te draaien. We hadden toch geen gasten.
Wel, alle donders! O eF, o s**t! Wat nu??? Tijd voor paniek!
Ik hol (heel zachtjes) terug naar de afsluiter, breek weer bijna m’n nek, en merk dat het licht in de keuken uit is. Dat betekent dat de stroom eraf is, en dat heeft uiteraard met die fontein te maken! Sodemieter, alle donders nog-an-toe! (Het helpt om te foeteren en te schelden, zegt men, dan gooi je het eruit in plaats van een nare auto-immuun ziekte ervan te krijgen. Ik geloof daar heilig in.)
Daar sta ik dan letterlijk met m’n handen in het haar – o, Augusto, waarom heb je dit aan je vriend doorgegeven? Dat was niet een goed idee!
Maar goed, dit moet opgelost, en wel nu
Ik ruk zoon Broes uit z’n bed, want hij is tenslotte degene met verstand van electriek, en hij moet dat stopcontact zo rap mogelijk afsluiten, anders gaat die stroom nooit meer aan. Ik hoop al heel erg dat ze de bedlampjes niet aangedaan hebben, want dan hebben ze een disco gehad, het afgelopen half uur. Niet zo bevorderlijk voor de romantiek …
Binnen een paar minuten is het gedaan. Stroom er weer op. Nu het water nog
Broes buigt de koperen leiding zo, dat het water in de afvoer stroomt. Dan moet het maar even blijven stromen, als het maar binnen de buizen blijft. Een afsluiter is zo gauw niet te vinden. We hebben twee kratten vol met koperen bochtjes, verbindingen, snelkoppelingen en afsluitkranen, en ondanks dat ik steeds weer dappere pogingen onderneem om het geordend te houden, ligt het meeste natuurlijk door elkaar.
We hebben het weer gered! Vraag niet wat het kost, want dit bevordert je verouderingsproces aanzienlijk, heb ik het gevoel. Ik weet niet, wat de gemaskerde vriend van Augusto en zijn liefje hier nu allemaal van meegekregen hebben.