Nou, ‘k zal ’t maar bekennen: ik ben een seksist. En misschien ook wel een racist.
Tja.
’t Is niet anders. Ik kom er niet meer onderuit. Hoe komt dat zo, dat ik dat nu zo nodig moet bekennen, vraag je?
Ik ben geconfronteerd.
Facebook is de grote boosdoener; door alle vriendschapsverzoeken op de Facebook pagina
.
Als bedrijf ben je natuurlijk heel blij met likes, vriendschapsverzoeken en volgers. Dan lijkt het net alsof je heel wat bent.
Wij zitten sinds een halve eeuwigheid op Facebook. Eerst snapte ik er niks van, maar gelukkig heb ik het als privé persoon uitgeprobeerd. Facebook snapt gelukkig ook niks van mij. Sinds ze plotsklaps mijn privé account betrapte (heterdaadje) als zijnde een undercover bedrijfsaccount, werd ik ongevraagd en ongewenst offline gezet, en maakte ze idem een Facebook pagina voor me, maar ik bleef ook zitten met twee “Ellen Lansers”- accounts.
Op Mozilla Firefox ben ik de éne, op Google Chrome de andere
Hoe dat kan? Vraag het me niet. Ik heb het vermoeden dat zelfs Facebook zichzelf niet begrijpt.
Ik vind het niet erg, aangezien ik eigenlijk een tweeling ben. De éne is alleen niet levensvatbaar gebleken, maar het lijkt net alsof die nog steeds een beetje in mij voortleeft. Misschien heb ik daarom energie voor twee.
Ik schakel dus heel makkelijk van bedrijfs Facebook pagina naar privé of naar de andere privé
Na jarenlang actief te zijn op dit mooie sociale medium, werpt dat z’n vruchten af. Er zijn een boel mensen die het blogje lezen op zondagochtend. Ik zie ineens mensen van lang geleden langs komen. Ik krijg per dag een boel vriendschapsverzoeken, want er zijn natuurlijk veel meer mensen die doen zoals ik: Facebook gebruiken als een vitrine voor je verzameling.
Het is een merkwaardig verschijnsel. Ik ben oud genoeg om een hele tijd zonder sociale media geleefd te hebben (toen gingen we gewoon naar het café of belden we elkaar op) maar ik kan het zeker op waarde schatten.
Het is een geweldige manier om contact te houden met mensen die je vroeger nooit meer gebeld had, of geschreven, of zelfs nooit meer een mailtje had gestuurd. Niet omdat je ze niet heel erg leuk vindt, maar omdat het niet dat soort contact is.
En dat is jammer. Want er zijn toch een boel schepen die in je leven passeren, waar je wél nog iets van wilt weten, maar meer een beetje stiekem. En dat kan op je Facebook pagina.
Er zijn ook trends op Facebook – tenminste, die denk ik te signaleren
Een tijdje geleden begon het. Ik had een aardige foto van mezelf in het kadertje gezet. De grote foto was natuurlijk eentje van de Termas, maar omdat de marketing goeroes zeggen dat je persoonlijk moet wezen (wat ik van nature al ben) had ik die foto gekozen als inzetje. Die scoorde goed, blijkbaar, want ineens wilde Steve, Duncan, Hassan, Jan, Han en alleman vriendjes met me worden.
Ben ik een tamelijk nuchter type hoor. Denk ik: blijkbaar is er een soort man dat Facebook als Tinder gebruikt. Dank u!
Maar ik kan natuurlijk ook de verleiding niet weerstaan om mijn verzameling uit te breiden. Dus ik had rap een paar criteria geformuleerd: zonder foto niet, Amerikaanse militairen niet (huh? Waarom zou paratrooper Steve uit Texas in vredesnaam vrienden met mij willen worden?), bossen rode rozen negeerde ik ook, en geen talen die ik niet kan lezen.
Ik veranderde de foto, en daarmee veranderde het aanbod vriendschapsverzoeken ook
Nu zijn de criteria anders. Vrouwen eigenlijk altijd ok, behalve als ze een foto met een enorm decolleté hebben. Voor je het weet, ben je toegevoegd aan een groep die foto’s laat zien, die je niet meer kunt on-zien.
Mannen check ik altijd. Sinds ik mijn eerste “dickpic” binnen heb (die ik aanvankelijk zonder bril zag, dus eerst met half dichtgeknepen ogen bekeek alvorens me rot te schrikken), kijk ik altijd eerst even hoe dat zit. En daar vallen er redelijk veel bij af.
Ook mannen uit verre landen voeg ik niet aan de verzameling toe. Amerikaanse militairen – hoezo? Nigeriaanse jongens van zo te zien 16 – waarom? Mensen die zich presenteren in языки, которые я не могу прочитать / لغات لا أستطيع أن أقرأ / tale wat ek nie kan lees nie – zie ik de zin niet van.
Dus ja. Seksist en racist. Had ek nie van mezelf gedach nie.