Je kunt in de auto zo lekker zitten te sputteren, zeker tegenwoordig, want dan denken mensen gewoon dat je handvrij aan het bellen bent. “Godallemachtig, de kuilen gewoon de kuilen laten maar wel een “fietspad” te maken.” sputter ik genoeglijk tegen mezelf (want Mira luistert allang niet meer). Alsof je hier ooit iemand ziet fietsen! […]
Kuddes felgekleurde mannen aan het fietsen Meer lezen »
“Hello! We would like to stay here for a few nights – do you have a room?” Ik ben net afscheid aan het nemen van een sympathiek stel portugezen, die op mijn advertentie van schilderspullen waren afgekomen. Zij hadden net alles ingeladen, we hadden afgerekend, dus ik zwaaide nog ’s en zei tegen de nieuw-aangekomen
Joh. ’t Lijkt wel hoogseizoen! Meer lezen »
De parkeerplaats is vol, en de lichten branden op half. Brood hebben ze niet meer, en de broodbakmachines gaan vandaag zeker niet meer aan het werk. Halverwege het eerste pad in de supermarkt kom ik een man tegen die een T-shirt draagt met de opdruk: This is only the beginning. Nou, als dat zo is,
Hallo orkaan Leslie Meer lezen »
Er zijn mensen die van fietsen houden. Zomaar, voor de gezelligheid. Nou já, voor de gezelligheid … voor de sport dan meer. Je ziet hier veel groepjes fietsers op zondagochtend. Allemaal strak in de lycra, een boel leuke kleurtjes, en zoals portugezen doen: veel kletsen ondertussen. Er zijn fietsverenigingen door het hele land. Er zijn
Fietsen, fietsen, allemaal fietsen … Meer lezen »
Volgende week komt er een vrijwilliger. Hij is al eerder hier geweest, samen met zijn vriendin. Afgelopen november. Toen maakte hij een prachtige muurschildering in huisje Pomarinho. Het is zo goed bevallen, hij komt weer terug voor een week of drie. Lekker in de lente, lekker in de tuin werken. Dit keer komt zijn volwassen
Portugese broodjes poep Meer lezen »
