De strandcoaching50plus vrouwen staan op de app. Ze zijn enthousiast en nog jong (tenminste in mijn 56+ ogen). Ze willen praten over wanneer ze dit-en-dat, en hoe ze zus-en-zo gaan doen en regelen en dingesen.

Ze hebben wensen. Ze hebben eisen. Ze eisen kwaliteit en zorg, dat zijn ze gewend.

Prima.

Ik probeer contact te krijgen via whatsapp, en als vrouw van 50 plus ben ik daar (nog) niet zo bedreven in

Ik kijk ondertussen naar de foto.

Een vrouw. Zo één met een vestje, en laarzen bijna tot op de knie, en een zichtbaar lingeriesetje onder haar jurkje. Niet zozeer sexy of uitdagend, meer nonchalant en vrijmoedig. Ik schat haar op midden dertig.

Gaat zij vrouwen van 50 plus coachen?

Ik ben reuze benieuwd hoe dat gaat gaan. Mijn inschatting op voorhand: vrouwen oppeppen om te blijven meedoen met de rest, niet opgeven, leren hoe je dingen voor elkaar krijgt. Wat wil je nog bereiken in je carrière? En hoe krijg je dat voor elkaar? Kom voor jezelf op! Hoe doe je dat op een manier waar je je goed bij voelt?

Kom op! Doe mee! Het is leuk! Blijf in beweging, letterlijk en figuurlijk

Jawel, tuurlijk, maar vergeet de natuurlijke gang van de dingen niet. Vrouwen – mensen, want met mannen gaat het precies hetzelfde – gaan niet voor niks wat langzamer. Je wordt milder met ouder worden, je weet zoveel meer, je ziet zoveel meer. Je zou jongere mensen zo vaak voor misstappen kunnen behoeden, ware het niet dat je beseft dat ze dat nodig hebben omdat je leert van je fouten.

Je kunt je eigen fouten zien. Ze beoordelen voor wat ze zijn. Jezelf vergeven, en anderen in het proces. We zijn allemaal maar mensen …

Daar word je soms wat bescheidener van.

Die open, warme, grootse wijsheid, die is goud waard. De warmte van opa en oma. De wijsheid die kan luisteren naar de tranen van de jeugd. De grootsheid die beseft dat het grootste meer in kleine dingen zit dan in de Matterhorn bedwingen of naar Mars vliegen.

Maar de strandcoach50plus vrouwen hebben ook gelijk

Stilstaan is dodelijk. Waar ieder mens voor leeft, is vooruitgang, hoe klein ook. Groei en iets bijdragen aan het grote geheel – hoe “slecht” een mens ook is, dat zit altijd ergens in een hoekje van haar wezen.

Ik ben reuze benieuwd hoe dit gaat gaan.

Dit is de eerste keer dat ze hier komen, met de bedoeling dat het niet de laatste zal zijn. Van beide kanten. Zij zoeken een prettige locatie waar iedereen zo goed mogelijk uitkomt, ik zoek leuke groepen die mooie dingen toevoegen aan de al aangename vibraties hier in de Termas.

18 april is het zover. Vier dagen intensieve menselijke groei om me heen. Wow!