Om 3 uur zou het gaan regenen. Zei de portugese Buienradar. (ja, die hebben wij ook – de tijd staat niet stil). Het is nu half vijf, trouwens, voor wie het weten wil, de tijd staat zeker niet stil, en het regent nog steeds niet.

Dat noemen wij dan “portugese regen”

“Valt mee hè?” zeggen wij dan, een héél klein beetje triomfantelijk, want ja, een mens moet bescheiden blijven, zeker als emigrant in een ander land, maar toch is het wel een lekkere bal om in het doel te schoppen. Buienradar schijnt in Nederland altijd gelijk te hebben. (haha)

Met die klimaatverandering scoren wij soms zelfs minder goed dan daarboven in het noorden!

Het was het universum’s/God’s/Allah’s/Jehovah’s bedoeling dat wij hier in het zuiden dan tenminste een lekker weertje erop nahielden. Hallo! Mogen wij ook wat? Economische groei is hier best wel lastig, maar alles anders groeit er lustig op los.

Het zou eigenlijk om 3 uur gaan regenen, en dat was heel gepast. Voor ons dan. Want me zussie en haar man, mijn zwager – die ik ook al ongeveer m’n hele bewuste leven lang ken – reed vanochtend weg met haar camper, en kort daarop brachten we “de jonge Bart”* naar de trein.

Een week tevoren hadden we mijn andere zus en haar dochter al uitgezwaaid. Haar dochter, die maar 9 jaar jonger is dan ik, maar toch – eigenlijk – netjes en eerbiedig “tante Ellen” tegen mij moet zeggen.

Ze heeft het één keer gedaan. En ik heb het sterke vermoeden dat dat – eigenlijk – niet helemaal zo eerbiedig bedoeld was.

Ik begin op het foute moment. Eigenlijk

Ik zou beter beginnen met het inzwaaien in plaats van met het uitzwaaien. Dat is een gelukkiger moment. Jammer dat ik aan mindfulness doe, en in het NU leven, want nou zit ik met die penarie. Het is al een eeuwigheid geleden dat ze aankwamen, maar nog maar heel kort dat ze weer weggingen. En zoals me andere zussie al zei: “Tja, dit is nou niet het leukste moment … hè, afscheid nemen” waarop een omhelzing volgt met van allerlei bezweringen als: Rij Voorzichtig, Kijk Uit, Hou je taai, ouwetje, Doe ze de hartelijke groeten, en al dat soort dingen meer.

Ondertussen kwam er ook nog effen een ouwe vriendin aan met haar twee zoons

Ze waren er maar een paar dagen, en verzuchtten bij het kampvuur: “Ach, we zouden hier makkelijk een wéék kunnen blijven …” De vriendin heeft jarenlang het leukste guesthouse van Coimbra bestierd, maar moest terug vanwege de C-risis. (Geen link, want zonder haar is het guesthouse niet leuk meer. Serieus hoor.)

Tussen alle bedrijven door gingen mijn jongste zoon en ik ook nog stemmen voor de gemeente-verkiezingen

Portugal heeft 3 bestuurslagen: de president, het parlement, en de gemeente. De laatste verkiezingen zijn dus best belangrijk. Daar komen je verkeersdrempels, uitkeringsgerechtigheid, festivalpermissie en – anno 2021 – het inentingsniveau vandaan.

Ik zat me tussen de ochtend-koffies, gezellige lunches buiten de deur, bbq’s-bij-het-kampvuur en praatjes-tussendoor door te informeren over waar een mens op zou kunnen stemmen. Want wij waren geregistreerd als stemmers! Jottem! Maar wie, hoe, waar, waarom?

Ik kwam uit op Volt. Europese partij (met alle gelazer denk ik toch dat Europa een goed idee is, hoe een hekel ik ook heb aan al die bureaucratische s**t die ze uitstoten). Jong, democratisch, smart, een partij voor de toekomst.

Komen we uiteindelijk op de goeie plek, krijgen we het kiesformulier onder ogen, is de keuze tussen: PS (partido socialista – de socialisten = de gevestigde elite), PSD (Partido Social-Democrática – VVD = de bijna gevestigde elite), Chega (populisten – FvD of PVV = de komende gevestigde elite (angstemoji)), de communisten (u allen nog wel bekend) en nog een heel plaatselijk partijtje dat waarschijnlijk nu al in de vergeetput gezakt is.

Hm. Dus, dat betekent dat ik kan stemmen op de burgemeester die ooit langskwam, al roepende dat wij hier fietspaden, bloembakken, bankjes, drempels, bebloemde bermen, een stoep zouden krijgen – hij zei er alleen niet bij welk jaar.

(Ik vermoed dat dát een verkiezingsjaar was. ‘k Heb ‘m dit jaar niet meer gezien. ’t Is z’n laatste termijn – of ben ik nu cynisch?)

Of op een andere onbekende grootheid van een andere partij die hoogstwaarschijnlijk hetzelfde zou kunnen doen.

Ik vermoed dat ik voorlopig niemand meer zal zien; de verkiezingen zijn gewonnen. (Wie maakt zich nog druk dan?)

Conclusie: familie en vrienden gaan, de burgemeester blijft.

Hm.

* 1: je bent echt een diehard als je dit sterretje leest. Gefeliciteerd, je intelligentie is bovengemiddeld want je bent nieuwsgierig. “De jonge Bart” onderscheidt zich van “Bart de Oude”, “Neef Bart” “Bart de schrijver” “Harley-Davidson-Bart” en “Engelbert-Bart”. Bart de Oude en de jonge Bart hebben samen trouwens nog wel ’s een enorme oude wilgenboom omver gehaald, maar dat is een heel ander verhaal.