Wekelijkse blog van Termas-da-Azenha, voormalige spa, hemelsbreed 12 km van de kust. Verbouwd tot vakantiehuisjes en gastenkamers, is dit piepkleine dorpje een verborgen juweeltje tussen de portugese velden. Nederlandse eigenaar.
De mozaïeken in ons kleine vakantiedorpje lopen (altijd) uit de hand Waarom? De eerste fase van de entree van het badhuis is eindelijk klaar. Vier mozaïeken samen – als een weergave van wat je te wachten staat in de rest van het dorp. Het begon in oktober en nu zijn de twee grote mozaïeken eindelijk […]
Hèhè! Twee mozaieken erbij in ons vakantiedorpje Meer lezen »
“Ik kan je niet helpen, ben ik bang”, zegt Myrjam verontschuldigend, terwijl ze haar arm omhoog houdt om een steunverbandje te laten zien. “Ik zit hiermee, daar moet ik aan geopereerd worden.” “Geen punt hoor”, antwoord ik, “je kunt toch niet met z’n twee-en een kruiwagen duwen.” Dat is eigenlijk wel jammer dat dat niet
Typische overwinteraars Meer lezen »
Daar kwam ineens een dame met een camper op het kampeerterrein staan, die graag wat deed op een dag. “Weet je, allemaal leuk en aardig, dat vrij zijn en kunnen doen en laten wat je wilt, maar ik vind het leuk om bijvoorbeeld een beetje in de tuin te rommelen.” Sandra is door de hemel
Vakantiehuisjes met een florerende moestuin Meer lezen »
Je moet het toegeven, 2020 is een leuk getal. Ik weet niet of ik de enige ben die (altijd) aangenaam verrast is als ik op de klok kijk en het is 11:11, als de Bitcoin op 9.999,99 staat, of als ik 33,33 moet afrekenen in de supermarkt? Het heeft iets. Blijkt wel, want een boel
Verwachting voor 2020, plus een leuke aanbieding Meer lezen »
Mijn handen jeuken, figuurlijk gesproken: er ligt een kimono te wachten, er moet weer een blogje geschreven, een videootje opgenomen, kerstcadeautjes ingepakt, het nieuwe mozaiek wil graag afgeplakt, het gras mag wel weer ’s gemaaid met dat mooie weer … maar voor al die activiteiten heb je je handen nodig! En die jeuken. Ja, lach maar.
“Nah … às vezes, mas obrigado”, antwoordt Hugo als ik ‘m vraag of-ie weleens tremoços eet. Ik heb een zakje gekocht voor de foto maar ik eet ze niet. Ik vind ze tamelijk smakeloos maar ze zijn nog steeds overal heel gewild. Hugo, hoewel een portugese jongere, is te jong om de tremoços op waarde te schatten.
Ben je al in – sorry, aan de bonen? Meer lezen »
Als je zo rondloopt in al die herrie, lijkt het net alsof alle bomen van Portugal hier naartoe gebracht zijn. Enorme stapels grote stammen die klaar liggen voor bewerking, vrachtwagens vol hout, hardwerkende mensen en indrukwekkende machines. Alles staat klaar voor de ontbossing van het land. Portugal en ontbossing – hoe zit dat dan? Het
Portugese natuur, deel 2: Ontbossing? Meer lezen »
Daar zit ik dan ineens als mantelzorger voor een éénpotige kip! Er gebeuren soms merkwaardige dingen in Termas-da-Azenha. Broes en ik liepen naar “de huisjes” (naast het OlifantHuis ligt een opknappertje dat als opslag voor van alles en nog wat dient) om iets te halen, en daar lag ineens een kip in het gras. Een
Uit de lucht gevallen troetelkip Meer lezen »
Ik zit hier te glunderen achter mijn “nieuwe” pc. (glunderen werkw.Uitspraak: [ˈxlʏndərə(n)] Verbuigingen: glunderde (verl.tijd enkelv.) Verbuigingen: heeft geglunderd (volt.deelw.): er heel blij en tevreden uit zien – reuze benieuwd of dit vertaald kan naar engels en portugees; het lijkt zo’n typisch nederlands dingetje) Alle computers waren stuk! Nou ja, eerst de laptop, toen de
Het leven na een computercrisis Meer lezen »
