Het is pas de vierde keer dat ik terugkom, dus we zitten nog in de marges van het gemiddelde. Sinds ik mijn Peugeootje aan een portugese man verkocht, die tot vier keer toe terug moest naar het kadaster omdat ze hem maar niet in éne keer vertelden wat hij allemaal voor papieren moest meenemen, weet …
Uitzonderlijke portugese bureaucratie in de MEO-winkel Lees verder »
Noodgedwongen hoor. Ik woonde nog niet zolang hier, kreeg iemand aan de telefoon, en als ik dan mijn naam moest zeggen, kreeg ik nooit anders dan een portugese wablief? – “Desculpe? Como? Poderia soletrar?” Kunt u dat even spellen? Terwijl Ellen toch écht niet zo’n ingewikkelde naam is. Tot de naamsverandering. Ik ging me Helena …
Naamsverandering, een andere naam in een ander land Lees verder »
Terug van 5 dagen Nederland. Nederland betekent de Randstad, het drukst bevolkte stukje van het land. Daar waar wij opgegroeid zijn. Ik, mijn ex, en mijn zoons. De laatsten hebben geen of weinig heimwee naar hun oude vaderland Dat komt omdat de jongste nog steeds in Portugal woont omdat-ie dat prettiger vindt – waarin ik …
Mijn portugese rijbewijs én m’n paspoort moest worden verlengd. Merkwaardigerwijs zouden ze op dezelfde datum verlopen: 27 februari. Daar hebben de goden vast weer schik in gehad. Ik was er – door ervaring wijs geworden en door een grijs voorgevoel gevoed – al in november mee begonnen. Een kind kan de was doen, als je …
“Het was heftig hoor, alles inpakken”, zegt Marianne, “ik ben er nu nog moe van. We moeten eerst maar eens even uitrusten.” Ze doet haar bril af en wrijft met twee vingers over haar ogen richting neus. “We moesten over alles een beslissing nemen. Weet je hoe zwaar dat is? Ik dacht: een makkelijk leven, …
