Een grote vogel scheert mijn luchtruim in. Goedgoed, het is niet “mijn” luchtruim, het is van niemand of van iedereen, ’t is maar hoe je het ziet, maar ik loop er toevallig onder, en als-ie niet zo lawaaiierig geweest was, was het hier niet eens over gegaan. Maar dat is-ie wel, hij schreeuwt en krijst […]
Emotioneel verwaarloosde gitaar Meer lezen »
Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, zegt men. En aan de andere kant van het spectrum zijn er mensen die aan periodiek vasten doen, dus die eten 16 uur lang helemaal niets meer na hun laatste maaltijd van de dag. Die doen dan aan keto, en vooral niet aan chocoladetaart Ik zit
’n Bakkie met chocoladetaart, of toch liever keto? Meer lezen »
Er zijn zóveel reacties binnengekomen op het blogje van verleden week, dat ik vind dat ik het niet kan maken om te melden hoe het verder gaat. Gaan we hiero gevolgd worden door de camera van B&B vol Liefde? Zal ik de spanning er nog even inhouden, en met een paar overwegingen beginnen? Wij zijn
Vervolg op: B&B Vol Liefde Meer lezen »
Ik loop lekker een beetje te lopen met Mira, gaat m’n telefoon. Ik neem altijd op met: “Termas-da-Azenha, bom dia” hoewel het in Portugal gebruikelijk is om slechts “Estou” te zeggen, uitgesproken als “Tooo”, wat gewoon betekent “Ik ben er”. “Hallo, met Malu, ik bel over het tv-programma “B&B vol Liefde” Of ik het ken?
Zijn wij een B&B vol Liefde? Meer lezen »
“Nou ja, ik weet het niet ab-so-luut zeker, want ik ga ook niet elke dag met de trein, maar wat ik begrepen heb is, dat je nu óók voor de IC moet reserveren online … “ zeg ik terwijl wij ons over de telefoon van Astrid buigen. We zitten op de site van Comboios de
Een reis van duizend kilometer begint met de treinen van de CP Meer lezen »
Als ik de boodschappen wil inladen, komt een klein portugees wijfje naar me toe. Nou ja, niet naar mij, naar Mira. Die is altijd degene die het meeste aandacht krijgt overal. Misschien omdat de meeste mensen het niet aandurven om tegen een ander mens: “Hee, liefje, kom ’s hier!” te zeggen, en je dan over
Zomaar een oud vrouwtje bij de Lidl Meer lezen »
Je staat er nooit bij stil. Bij die kleinigheden die je leven makkelijker maken. Water bijvoorbeeld. In combinatie met sponsjes die helpen om het water in het bad te houden Toen we hier nét waren, kwamen er altijd een boel mensen langs. Hadden ze in het geruchtencircuit gehoord, dat er weer mensen waren in de
Water, sponsjes en simpele gewoontes Meer lezen »
Het zou best wel ’s in dezelfde tijd van het jaar als nu geweest kunnen zijn, dat ik die twee voor het eerst signaleerde. Het begin van het einde van de zomer, de ezels stonden nog in de wei aan het eind van het kampeerterrein, en er waren nog gasten (in november houdt dat zo’n
Eerbetoon aan Donkeydog, 2010 – 2023 Meer lezen »
Ik ben er nog speciaal voor teruggereden. Ik kwam net van de parkeerplaats van de supermarkt af, en mijn oog viel op een tekst op het fietsenstallinkje, maar er zat iemand achter me dus ik kon niet stoppen voor een foto. Een heel enkele keer ben ik blij met grafiti Deze lijkt erg van toepassing:
Grafiti en straatkunst Meer lezen »
“Jaja … kijk, er zit iemand verscholen achter die parasol …” hoor ik een stem boven aan de trap, en als ik vanachter die parasol stiekem die kant op gluur, zie ik een man met een baardje, die me heel vaag bekend voorkomt. Zoon Broes en ik zaten net te overleggen over de werklijst Er
Werklijst krijgt een trap na Meer lezen »
