Daar kwam ineens een dame met een camper op het kampeerterrein staan, die graag wat deed op een dag. “Weet je, allemaal leuk en aardig, dat vrij zijn en kunnen doen en laten wat je wilt, maar ik vind het leuk om bijvoorbeeld een beetje in de tuin te rommelen.”

Sandra is door de hemel gezonden, vermoed ik.

Er waren plannen voor een kleine uitbreiding van de moestuin …

… en dat zouden we in september al doen. Misschien ken je het, lieve lezer, van die tijd die vliegt enzo … en dat ze maar 24 uur in een dag stoppen, waarvan je toch minstens de helft niks wil doen of slapen. Het was dus wat later geworden, maar nog niet erg want de temperaturen zijn nu nog steeds aan de hoge kant.

13 – 16º is niet vervelend, zeker niet als het windstil is. En vaak zonnig

De plantjes vinden dit in elk geval top, zo te zien! Na het bezoek van Sandra – die flink meters maakte met het uittrekken van kweekgras, en een mooi terreintje bebouwbaar maakte – staat de overgeplante physalis te stralen, groeien de selderij-babietjes gezond op, en maken de slaplantjes blad na blad na blad.

We ontdekten zelfs een bedje spontaan gegroeide spinazie tussen het onkruid!

Er groeit en bloeit van alles in de winter. De salsa plantjes (platte peterselie) hebben een kongsi gevormd, en hebben plannen om het kruidentuintje over te nemen, maar de krulpeterselie en de bieslook verzetten zich geweldloos. De salie staat apart, beschermd in een open kasje, want salie wil alleen maar warm en liefst een beetje zanderig en schraal.

Dat hebben we dan weer niet te bieden – de grond is zware klei, en warm kun je het nu niet noemen. Toch houdt-ie dapper stand, naast de pepermunt en de coentros-uit-de-supermarkt. Coentros is koriander – heel lekker om een beetje door de sla te snipperen.

Sandra vond dat een smerig idee (mensen houden van koriander of ze haten het, een midden is er niet blijkbaar) en hield zich liever bij de rucola

“Kijk, die grote, da’s rucola-A” wijst ze aan, “die kleine blaadjes is ook rucola, smaakt een béétje anders, maar ik gebruik liever die grote. Ben je eerder klaar.” Ze kijkt me guitig aan met in haar hand een flinke bos rucola-A.

“Ik ben er dol op”, zeg ik, “een dag zonder rucola is een dag niet geleefd!”

Het mooie van al deze plantjes is dat ze zichzelf onderhouden en zichzelf uitzaaien. De enige uitdaging die nu nog overblijft, is de wind. We zitten niet zover van de kust af, dus je hebt vaak westenwind. En plantjes overleven veel, maar de meeste houden niet van wind.

Ik ook niet, maar wat doe je eraan?

Dat was aanleiding tot diverse ideeën over het windvrij maken van een moestuin

Broes en ik – Broes is de aanstichter van dit alles; het was zijn idee, de uitbreiding van de moestuin – kwamen uiteindelijk uit op paaltjes met schapengaas en plastic. Schapengaas om het stevig te maken, maar daar kun je het natuurlijk niet bij laten, want daar waait de wind gewoon doorheen.(grapje)

Je kunt mooi wel je erwtjes, tomaten en boontjes aan het gaas laten groeien. En dan plastic om het winddicht te krijgen.

Mooi plan. Nu nog de uitvoering … daar ging een boel tijd overheen om moed te verzamelen want het is best een werkje, al die gaten graven en die palen een kilometer de grond in timmeren.

Het woei niet. Dus ja. De noodzaak om er iets aan te doen is nihil. En opeens kwam het ultimate Gouden Idee naar beneden vallen: waarom gebruiken we die overgebleven strobalen niet?*

Ha! Wat een geweldig plan. Da’s een win-win-win – misschien nog wel een win!

De strobalen worden gebruikt, de wind wordt tegengehouden, dat spul vergaat en is eten voor de planten, en (ja hoor, nóg een win!) het is mulch. Mulch is fijngehakt tuinafval, bladeren, grof zaagsel, of stro dus, dat je tussen de planten strooit, zodat het onkruid ontmoedigt wordt. En slakken. En rupsen.

En dan nu dat kipje erbij … als je komende zomer komt eten, krijg je waarschijnlijk alles vers gelegd en organisch verbouwd! Dat mogen we toch wel een trekkertje noemen, nietwaar?

….*Die strobalen zijn overgebleven van de ezels. Eén keer per jaar kochten we een enorme stapel, ……maar toen ging een jaar geleden in oktober de laatste ezel dood. Blijf je zitten met zo’n piramide aan ……stro.