De eerste boeking voor 2024 is binnen

“We vinden het hier zo prettig, we willen volgend jaar op ongeveer dezelfde data komen” zegt Annuska, “dan ligt het maar vast, dat vind ik een prettig idee.”

Daarmee hebben de dames van kamer twee officieel de primeur van de eerste boeking

Ik vind het ook prettig. Ik moet de B&B eigenaar nog tegenkomen die het vervelend vindt, zo’n vroege boeking. Natuurlijk is dat fijn, zeker als het leuke gasten betreft. Stiekem denk ik dat dat niet anders kan, want zou je je gasten vervelend vinden, is dat vaak wederzijds.

Gelukkig heb ik daar niet zoveel ervaring mee.

“We houden van wandelen”, zegt Annuska bij aankomst, “heb je leuke wandelingen in de buurt? Ik zou wel om die meren heen willen lopen …” en ze wijst naar de ondergelopen rijstvelden vlak voor hun kamer. “Schitterend, met al die vogels, ooievaars, reigers, ibissen, meerkoetjes, wat zit er allemaal niet …”

Ik dank de goden nogmaals stilletjes voor cadeautje Mira

want daardoor heb ik behoorlijk wat afgewandeld deze winter, en prachtige gebieden ontdekt. Vlakbij! Je loopt de bocht om, en er gaat een wereld voor je open! Dat wil zeggen, als je van wandelen houdt, want het betekent wel dat je van het asfalt afgaat natuurlijk.

‘k Heb wel geleerd om de platgetreden paden (terra batida) aan te houden, anders is het niet te doen om een beschrijving te maken. En ook om dingen te vermijden als: links bij een groen hek, want voor je het weet heeft iemand dat hek blauw geverfd of zelfs weggehaald.

Uitstapjes maken, dingen bekijken, dat is ook leuk

Je kunt best het een en ander zien in de omgeving. Het kasteel van Montemor-o-Velho is mooi, en met mazzel is er markt in het stadje. Soure is aardig om doorheen te banjeren, we hebben de stranden natuurlijk, Figueira, Coimbra, Conimbriga, maar het aardigst vonden ze het Ecomuseu do Sal.

“Wat een mooie plek, wat bijzonder om dat te zien” vertelt Annuska, en ik geniet van hoe de dames van kamer twee genieten. “Morgen willen we naar dat mooi-gekleurde meer, bij Maiorca. Google zegt dat het 26 minuten rijden is, en 15,7 kilometer ver. Lijkt me goed te doen.”

Als je de satellietbeelden opzet, zie je dat je een stukje over een “terra batida” moet precies langs de Mondego. Leuk, zo’n onverharde weg. Dat zijn altijd prachtige plekjes.

De kleur van het water wordt wijd en zijd geroemd. Een schitterend turquoise, een lust voor het oog. Of het ook zo’n lust is voor de rest van je lijf wordt ernstig betwijfeld, want het is een oude steengroeve, en die kleur zou dus best wel ’s te maken kunnen hebben met de chemische troep die daar ooit gebruikt is.

De dames van kamer twee zitten daar niet mee, want ze gaan toch niet zwemmen. Ze konden alleen die hele lagoa niet bereiken! Op YouTube vind je een paar videootjes van jaren geleden waarin mensen de lagoa en hoe je er komt laten zien. “De vrijwilligers gingen er vaak heen, en die hebben er gezwommen ook” vertel ik over het leven pre-Covid, toen we nog regelmatig vrijwilligers over de vloer hadden. “Het moet makkelijk te vinden zijn.”

Iets anders dan hun ervaring, want de toegangsweg tot de lagoa is op het moment helemaal ondergegroeid met nare prikstruiken

Dat is wel heel jammer, want het is een prachtig plekje, en je hoeft niet per se te gaan zwemmen om ervan te genieten, nietwaar? “We zijn teruggegaan toen ik voor de derde keer m’n benen openhaalde”, vertelt Sonja, en laat alle pleisters zien. “Mooi geweest, als we dit gaan doen, moeten we een lange broek aan, en goeie schoenen”, zegt Annuska.

Pech gehad, dames, want zo te horen, te zien en te lezen (onderzoek gedaan, ik) is het gedaan met genieten van dat prachtige turquoise water. Zou best kunnen dat er inderdaad nare chemicaliën zijn gebruikt, en dat de overheid het gewoon aan de natuur heeft overgelaten.

Dat hek houdt niet veel mensen tegen, maar braamstruiken wel!

‘K ben bang dat het vanaf nu slechts digitaal genieten is.

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.