Ja, nou já, het leven is dat nou eenmaal niet – niet altijd tenminste. Rozengeur en maneschijn, bedoel ik. Het gaat ook weleens een beetje anders dan dat je wilt. Het gaat ook weleens mis. En soms – zoals nu – is het gewoon de opeenstapeling van dingen Sorry hoor, lieve lezers, een blogje elke […]
Rozengeur en maneschijn Meer lezen »
Ik had ze al ’s vanuit m’n ooghoeken gezien. Twee kleine rakkertjes bij onze drie grote ezels. Ik had er verder niet zoveel aandacht aan geschonken, waarschijnlijk uit de auto gezet. Dat gebeurt zo vaak. Babyhondjes zijn niet echt een geschenk van de hemel hier. Wat moet je met babyhondjes? Niemand wil ze hebben. Zeker
Schattige babyhondjes Meer lezen »
Inmiddels is iedereen alweer terug naar het dagelijkse leven, met een vage herinnering aan de vakantie. Het leven slokt je op, en sleurt je verder. Dat gebeurt hier ook wel, maar is er hier letterlijk en figuurlijk ruimte om even terug te kijken, om even lekker nostalgisch te doen. Het drupt nog een beetje na
Porthola! Daar is onze lerares portugees van 20 jaar geleden Meer lezen »
Weer wat geleerd! Wat ik allemaal niet wijzer wordt van mijn gasten … ik zou hen moeten betalen in plaats van zij mij! (Hee! Ho! Dat is een geintje!!) “Heb jij een gootsteenontstopper voor me?” vraagt een gast aan mij. Ik zat net een beetje te ontspannen en uit te buiken van een lekker diner,
De truc met de gootsteenontstopper Meer lezen »
“Wat? Gaan jullie morgen al weg?” Ik ben even in de war, verbaasd, want: “Ik dacht overmorgen pas … “ en dan vrolijk: “Misschien gingen jullie nog wel terug verhuizen naar appartementje Two, dacht ik … dat is nog 3 dagen vrij …“ Opi lacht. “Ja, dat was leuk geweest. Dan waren we geëindigd waar
Verhuizen van appartement naar vakantiehuisje Meer lezen »
Nooit geweten dat hier lepelaars zaten. Weer wat geleerd! Het fladdert en toetert overal rond, dus ik let er eigenlijk niet zo op. In mijn wereld heb je grote en kleine gevleugelden. En drijfsijzen natuurlijk. Ja, ik weet het, ik ben een barbaar, zeker vergeleken met de vogelspotters die er nu zijn. Grappig, want er
Vogels kijken of maken Meer lezen »
Zijn vrouw staat voor me in het halletje voor het badhuis vol vuur te vertellen over hun avonturen op het strand de afgelopen dag, en de capriolen van het water.. Hij staat nonchalant tegen de deur geleund, met een gezicht dat weinig uitdrukking vertoont, maar je kunt voelen dat hij plezier heeft in het verhaal
Die deutsche Welle aan het strand Meer lezen »
Acht, negen, tien …. IK KOM! Ik begrijp waarom kinderen al jong leren tellen. Je hebt dat al snel hard nodig. Het is kennis om te overleven. Om vrienden te maken. Om mee te kunnen doen. Om af te tellen. Om mee te tellen. Kinderspelletjes beginnen bijna allemaal met aftellen Overdag kom je hier groepjes
Het aftellen van kinderspelletjes Meer lezen »
Er zijn mensen die van fietsen houden. Zomaar, voor de gezelligheid. Nou já, voor de gezelligheid … voor de sport dan meer. Je ziet hier veel groepjes fietsers op zondagochtend. Allemaal strak in de lycra, een boel leuke kleurtjes, en zoals portugezen doen: veel kletsen ondertussen. Er zijn fietsverenigingen door het hele land. Er zijn
Fietsen, fietsen, allemaal fietsen … Meer lezen »
Ik kan er niks aan doen. Echt niet. Het gáát gewoon zo Het begint met een onschuldig mozaiekje ergens op een muur. En ik heb het niet eens zelf gemaakt, het was een prachtig initiatief van de “Familie Preto”. Mooi gedaan. Nuttig ook. Iedereen kan zien hoe het hier heet. In de winter wordt het
Helemaal uit de hand gelopen Meer lezen »
