“Nou, dit is echt wel de moeite van die omweg waard” zegt Yvonne waarderend, “ik ben blij dat ik de aanbeveling van Henriëtte heb opgevolgd. Lekker zo even een paar nachtjes een kamer helemaal voor mezelf alleen. Even bijkomen.”

Yvonne loopt de pelgrimsroute naar Fátima, met stempelboekje en al

De weg naar Santiago de Compostela heeft ze al gedaan. “Dat wordt steeds drukker” vertelt ze, “er zijn steeds meer mensen die vooral het laatste stuk lopen, dus van contemplatie komt dan niet veel.” Ondanks de drukte toch nog steeds de moeite waard om het pad te lopen. Yvonne is een combi tussen een wandelaar en een pelgrim.

Wij hebben hier onze eigen pelgrimsplek: Fátima

Daar hebben drie herderskindertjes Maria zes keer mogen aanschouwen, ongeveer honderd jaar geleden. Heel in het kort: aan het eind van WO-I zagen drie herderskindertjes, die bij Fátima in de buurt woonden, zes keer Maria. Elke keer op de 13e van de maand. Maria sprak met hen, en voorspelde het eind van de oorlog, maar ook het begin van de tweede wereldoorlog. Hoe het precies zit, kun je op de Wikipedia-pagina lezen.

Fátima werd zodoende een beroemde plaats, en mensen gingen er ter bedevaart

Dat gebeurt nog steeds. Je kunt hier een winkeltje binnenkomen in een naburig dorp, waar de eigenaresse verzucht: “Och, zou de senhora dat zelf even willen pakken, ik heb het weekend naar Fátima gelopen en mijn knieën willen niet meer.”

Het is, volgens goed katholiek gebruik, de bedoeling dat je boete doet voor je zonden door naar Fátima te lopen. Traditioneel lopen mensen het liefst in mei, augustus en oktober, en op slippertjes langs de snelwegen. Dat lijkt me best boete genoeg. Daarentegen rijden er dan ook weer busjes voor hulp aan de pelgrims, en kun je her en der heel goedkoop overnachten.

Woon je te ver, dan loop je zover je kunt, en ga je de volgende keer vanaf daar weer verder naar Fátima

Het katholieke geloof is ook heel praktisch, net als de portugese volksaard; tenslotte moet er gewoon gewerkt worden voor het dagelijks brood. Dan kun je niet even vanaf Trás-os-Montes (het noord-oosten van Portugal) naar de kust gaan lopen, dat duurt te lang.

Er komen nog steeds ontzettend veel mensen naar toe, vooral op de 13e van elke maand. Er worden processies gehouden, zoals je op YouTube kunt zien. Wat aardig is: zelfs bij het gezang vertaalt de doventolk. Heel bijzonder.

Er gaan niet zoveel mensen meer naar de kerk elke zondag, maar Fátima is onverminderd populair

Portugal is net zo goed als elk Europees land, de laatste jaren hard geseculariseerd maar er zijn nog voldoende katholieke gelovigen over. Er zijn mensen die het gemarmerde pad op hun knieën afkruipen, en zelfs 7 maal rond de kapel, om hun zonden te doen vergeven. En voor het goed der mensheid in het algemeen.

Dat mogen we wel waarderen, want het lijkt me niet niks, ook al hebben ze het vergemakkelijkt door een glad pad van marmer te maken, wat niet zo’n pijn doet aan je knieën.

Er zijn veel mensen die een kaarsje branden – er zijn kaarsen te koop zo groot als je oudste zoon, in de vorm van benen, armen, borsten, een hart, om de genezing van een nare ziekte af te smeken. Je kent het verschijnsel waarschijnlijk wel van een normale katholieke kerk: je koopt een kaarsje, zet dat op een speciaal daarvoor gemaakt rekje, je bidt over je wens, en dat is het.

Dat is in Fátima een beetje anders geworden

Die plek lijkt wel het hellevuur geworden, waar mensen hele trauma’s en ziektes in gooien. Ik vind dat wel treffend, in die zin dat de hemel voortdurend met dat soort paradoxen werkt. Het is natuurlijk niet zo grappig voor die mensen die hopen en geloven dat hun hartkwaal geneest door een brandend hart in het vuur te gooien.

Ik hoop van harte dat dat werkt, want de hemel heeft zo nu en dan ook nog leuke verrassingen voor de mensen!

.

Wij zijn in 2000 verhuisd van Rotterdam, Holland naar Termas-da-Azenha, Portugal. Een hele stap, zeker met twee kleine kinderen.

We zijn bezig gegaan met het herstel van een van Portugal’s erfgoederen: Termas-da-Azenha, een oud kuuroord met inmiddels 4 vakantiehuizen, 2 gastenkamers, een kampeerterrein en een heleboel leuke dingen om te doen.

Overal vind je mozaieken en muurschilderingen. Het oude badhuis wordt meer en meer een museum, waar je je kunt verwonderen over hoe de dingen veranderd zijn.

Sinds een paar jaar zijn we de enige B&B&B in de wereld: Bed & Breakfast & Bathrobes.

Elke week een blogje over wat er zo om ons heen gebeurt. Lichte kost, makkelijk te lezen, een paar minuutjes in een andere wereld. Even wat meer weten over hoe het reilt en zeilt in Portugal. Mocht je je vakantie naar Portugal plannen, zou dit een goede voorbereiding kunnen zijn.

Je kunt je abonneren op het blog – kijk maar hiernaast »

Dan krijg je het elk weekend in je bus.

Op zondagochtend publiceren we de link op onze Facebookpagina en op Instagram.