Als ze mij toevallig opgraven over een jaartje of tweehonderd, gaan ze zich vast het hoofd breken over de twee gleuven in mijn schedel. Net achter de oren.

Ze zullen het waarschijnlijk brillengleuven noemen, en je gaan uitleggen wat een bril is

Want tegen die tijd maken ze makkelijk zat van een paar oude mensen één nieuwe. Of zetten ze bionische ogen erin. Misschien zijn we wel een verfijnde mix geworden van robot en mens. Of zoiets.

Ik geloofde mijn vingers niet toen ik dat heel toevallig voelde. Twee gleuven waar precies je brillenpoten in passen.

Dus om mijn bril vast te houden heb ik m’n oren eigenlijk niet meer nodig

Het was misschien niet zo heel toevallig. Het was vanwege zo’n vaag zeurderig gevoel, je kent het ongetwijfeld: je voelt het amper maar het is er. Eerst was het er niet, en het valt je pas na een tijdje op omdat het zo vaag is.

(Ik vermoed dat je dat overal in je lichaam krijgt als je ouder wordt – hoe zijn jullie bevindingen op dat vlak, lieve lezers?)

En ook: m’n rijbewijs ligt vlak voor m’n neus bij m’n computer. En dat heeft alles met die bril en die gleuven te maken

Als je boven de 55 bent in Portugal, vinden ze je blijkbaar oud. Dan krijg je niet zomaar een nieuw rijbewijs, dat moet je verdienen! Je nieuwe rijbewijs is dan ook maar geldig voor twee-en-een-half jaar.

Zoon Broes krijgt met twee vingers in z’n neus een verlenging van 10 jaar, maar bij mij zijn ze heel voorzichtig.

Ik moet eerst naar het centro médico en naar de opticien. Dat wordt waarschijnlijk een nieuwe bril

De laatste keer dat ik moest verlengen ben ik in oktober begonnen met het bureaucratische circus. ‘k Heb het net gehaald in maart. Nu aarzel ik of ik weer zo lang vantevoren moet beginnen met afspraken maken – ik heb nu wel ervaring, maar misschien duurt alles nu weer langer vanwege de corona.

Eerst naar de opticien, dan waarschijnlijk een multi-focus bril. Kijk ik niet echt naar uit. Hopelijk eentje die de gleuven niet veel dieper maakt …

Dan de test of dit lijf nog weer door mag. Daar maak ik me niet zoveel zorgen over. Mijn weerstand houdt zo goed als alles buiten de deur behalve een lichte verkoudheid één keer in de zoveel jaar. We mogen niet klagen. En dat vage gezeur in knieën, rug, kop is een eitje vergeleken bij wat mijn portugese buren allemaal niet aan kwalen hebben.

Die komen met tassen vol de apotheek uit. En dan zijn ze nog jonger dan ik.

Maar goed, dat telt allemaal niet mee met dit verlengings-examen. Ik ben al blij dat ze je niet ook naar de orendokter sturen!

Wat de boel ook nog wat kan verlengen, met die verlenging, is dat ze de vorige keer twee spelfouten in m’n naam hebben gemaakt. Ik had het pas na een paar maanden in de gaten – dat rijbewijs gaat in je telefoonhoes, nietwaar; wanneer kijk je daar nou naar?

Ik word nooit aangehouden dus ja, niet gezien

En na die paar maanden sloeg het hoogseizoen toe (dat was nog zo in het pre-corona-tijdperk) dus toen had ik het veel te druk.

Nu ben ik bang dat dat wellicht wat tijd gaat kosten. Ik kan wel zeggen dat ze m’n oude rijbewijs hadden, EN het door mij met blokletters ingevulde formulier, maar ja … er stáát een C in plaats van een S, en een E in plaats van een A.

Nou ja, niet te ver op de dingen vooruit lopen. Eerst maar ’s kijken of ik wel een afspraak mág maken met de brillendokter.

Misschien ben ik te somber. Moet ik ’s een roze brilletje opzetten ….