Wekelijkse blog van Termas-da-Azenha, voormalige spa, hemelsbreed 12 km van de kust. Verbouwd tot vakantiehuisjes en gastenkamers, is dit piepkleine dorpje een verborgen juweeltje tussen de portugese velden. Nederlandse eigenaar.
Pleegzoon Hugo moest weg, haast, al laat voor werk, maar helaas – daar kwam inenen een enorme oplegger met een huis-container aanrijden, en de chauffeur vroeg waar-ie heen moest, en stond zodoende ernstig in de weg. Hij hoefde alleen nog maar de bocht om, naar de ouwe kippenfabriek die een tijdje geleden een beetje opgekalefaterd […]
De Mondego maakt een ommetje Meer lezen »
De hordeur van kamer 2 doet “skrieieiek” over de vloer. Ik til ‘m altijd een beetje op, maar de gasten kennen die deur natuurlijk niet zoals ik ‘m ken. De schuifdeur van de woonkamer die erbij hoort, doet “zzzzzzztpoem”. Ik kan dat horen als ik in de keuken zit te wachten tot de ontbijttijd. Zo
De eerste gasten en een dooie havik Meer lezen »
‘k Heb ooit nog ’s voor een portugese makelaar gewerkt. Dat was in de Droomtijd, de tijd van de plannen, toen we nog volop droomden van een mooie toekomst in Portugal. Het was een prima kennismaking met de portugese cultuur. Wat ik toen opvallend vond, en wat behoorlijk veranderd is in die tijd dat we
Portugese cultuur: je eigen afval berg Meer lezen »
Je kunt in de auto zo lekker zitten te sputteren, zeker tegenwoordig, want dan denken mensen gewoon dat je handvrij aan het bellen bent. “Godallemachtig, de kuilen gewoon de kuilen laten maar wel een “fietspad” te maken.” sputter ik genoeglijk tegen mezelf (want Mira luistert allang niet meer). Alsof je hier ooit iemand ziet fietsen!
Kuddes felgekleurde mannen aan het fietsen Meer lezen »
Om redenen die er verder niet al te veel toe doen, ben ik de afgelopen twee jaar veel in contact geweest met een advocaat. Ik hielp iemand met de verkoop van meerdere huizen, en dan kunnen de diensten van een advocaat erg handig zijn. Als je een huis gaat kopen in Portugal, huur je een
Advocaat of advocaatje met slagroom? Meer lezen »
Ik hoor ze gillen en schreeuwen als ik nét bijna in slaap val, en moet even tot me laten doordringen dat dit in de werkelijkheid is, en ik nog niet in Dromenland aangekomen ben. Ik luister nog ’s goed, en denk dan: “Tegen de tijd dat ik m’n kleren aanheb, en m’n schoenen heb gevonden,
Een hongerige vos, een allenige hond, en een boel dooien Meer lezen »
Zo. De Kerstboodschappen zijn al gedaan. Geheel tegen mijn gewoonte in stop ik het geld even in de zak van m’n jas. Ik moet mijn oppasmopsjes nog uitlaten, en het is bijna donker, dus het is even doorgaan nu. Alle Kerstcadeaus zijn gekocht en ingepakt, dus geen zorgen meer Geheel volgens gewoonte heb ik altijd
Onvrijwillig Kerstcadeau en een zakdoek Meer lezen »
Daar zit ik dan, een week met drie mopshondjes, en een auto die nog steeds een beetje ziekjes is. Met “de Mopsjes” zoals we ze liefkozend noemen, want het zijn wel schatjes, en met een soort van gerepareerde auto maar nog niet helemaal. Met mopshondjes ben je niet erg mobiel, maar zonder auto ben je
“Kwart voor zeven op Bifurcação dan … kijk maar” wijs ik aan, “anders ben je er niet op tijd, want je moet ook nog een uur voor de metro rekenen.” Broes kijkt een beetje op z’n neus. Hij had een leuk ticket gevonden, om één uur vliegen, half vier nederlandse tijd aankomen, helemaal ideaal. Met
Als de trein geen lekke band krijgt … Meer lezen »
