Wekelijkse blog van Termas-da-Azenha, voormalige spa, hemelsbreed 12 km van de kust. Verbouwd tot vakantiehuisjes en gastenkamers, is dit piepkleine dorpje een verborgen juweeltje tussen de portugese velden. Nederlandse eigenaar.
Wederkeerders. Daar houden alle gastgevers van. Mensen die je tent al kennen, die zich er thuis voelen, en het waarderen dat jij het doet zoals jij het doet. Blijkbaar, want anders kwamen ze niet terug. Toch? Kijk, dat mijn familie elk jaar terugkomt, is niet zo raar. Maar er zijn meer wederkerende gasten Dat geeft […]
Allemaal wederkerende gasten Meer lezen »
Beelden zeggen meer dan woorden. In dit geval is dat zeker waar. Mozaïek laat zich niet in woorden vangen. Weer een klaar. Met een paar “vaste krachten” samen gemaakt. Stom genoeg geen foto’s gemaakt van “The making of” maar we improviseren er wel op los. Het begon allemaal met een slang. Een gemozaïekte slang maar
«Een pláátje van een mozaïek oerwoud Meer lezen »
Rapunzel zat opgesloten in een toren. En aangezien dat lang, lang geleden was, en heel ver hier vandaan, zal het ook wel niet zo’n verschrikkelijke hoge toren geweest zijn. Zolang er maar een prinses in opgesloten kon worden – alles goed. We hebben dat – natuurlijk – in mozaïek vastgelegd, in ons dorpje. De toren
Rapunzel in haar toren en een vliegticket Meer lezen »
Of misschien was de Gemeente Soure de gulle gever. Of misschien van allebei een beetje. Wij gingen er naar toe, naar het openluchtconcert van het Nationaal Jeugd Orkest Altijd boeiend, om gepassioneerde musici te zien! Aardig van de Gemeente Soure om zoiets te organiseren. Ze doen dit soort dingen wel vaker. Soure is toch het
Het Nationaal Jeugd Orkest geeft een concert weg Meer lezen »
Broes had het al gemeld: “Er zijn spanjaarden aangekomen die willen kamperen. Ik heb ze alles al laten zien.” Ik kom net van boven vandaan, waar ik in het naaiatelier (mooi woord voor een grote ruimte met een boel tafels vol lappen stof en naaimachines en dingen) een bestelde kimono afgemaakt, gestreken en ingepakt heb.
Spaanse kampeerders in de house Meer lezen »
“Hee, tak! Hou jij je takken effen thuis! … of nou ja, je kaken thuis! Je eet wel alle groene blaadjes op, maar de takken laat je staan. Geen gezicht. Ik snap ’t wel … een wandelende tak die takken eet – da’s een soort kannibalisme …” Iedereen vindt wandelende takken leuk Ik ook, maar
Een wandelende tak op de Afrikanen Meer lezen »
“Hello! We would like to stay here for a few nights – do you have a room?” Ik ben net afscheid aan het nemen van een sympathiek stel portugezen, die op mijn advertentie van schilderspullen waren afgekomen. Zij hadden net alles ingeladen, we hadden afgerekend, dus ik zwaaide nog ’s en zei tegen de nieuw-aangekomen
Joh. ’t Lijkt wel hoogseizoen! Meer lezen »
Het was een moeilijke keuze deze week – welk onderwerp kies ik? Er gebeurde van alles en nog wat, en je kunt niet alles erin gooien. Dat begrijpt niemand meer. En ook: is het allemaal interessant? Moeilijk, moeilijk. ’t Is natuurlijk geweldig dat nóg weer een andere cactus alwéér prachtige bloemen heeft, maar is dat
Warrige week met veel combinaties Meer lezen »
Er is een hele groep piraten geland. Ze hebben kromme neuzen en ze lijken allemaal op elkaar. Het zijn er behoorlijk wat, en zo te merken kan het ze weinig schelen wat je van ze vindt. Niemand wil bij die piraten in de buurt zijn Ze hebben iedereen verjaagd. Die zitten een stuk verderop op
Piraten in de portugese polder Meer lezen »
Graça klinkt vermoeid als ze uitlegt: “Nee, dat doen wij hier nu niet meer. Maar dona Helena kan naar Soure, naast het pavilhão Multi-usos. Daar zit een kliniek waar u dat document kunt krijgen.” Ik moet een gezondheidsverklaring voor de verlenging van mijn rijbewijs Verleden keer – pas 2,5 jaar geleden – ging ik naar
Gezondheidsverklaring voor het verlengen van m’n rijbewijs Meer lezen »
